همۀ آنچه را از این کتاب به تو وحی کردیم حق [و کامل و بیکم و کاست] است، تصدیقکنندۀ [حقانیت] کتابهای پیش از خود است، بیتردید خداوند به بندگانش آگاه و بیناست (٣١) سپس این کتاب را به آن بندگانمان که [بر دیگر امتها] برگزیدیم به ارمغان دادیم، پس برخی از آنان [با ترک عمل به آن] بر خویش ستم میکنند، و بعضی از آنان [در عمل به آن] میانهرو هستند، و برخی به توفیق خداوند در کارهای خیر پیشتازند، [این قرآن به ارمغان داده شده] همان احسانِ بزرگ است (٣٢) [آن احسان بزرگ] بهشتهای جاودانهای [است] که پیشتازان در آنها درآیند، در آنجا با دستبندهایی از طلا و مروارید آراسته میشوند، و لباسشان در آنجا ابریشم است (٣٣) میگویند: همۀ ستایشها ویژۀ خداست که اندوه را از ما برطرف کرد، بیتردید پروردگارمان بسیار آمرزنده، و عطاکنندۀ پاداشِ فراوان در برابر عملِ اندک است (٣٤) هم او که به سبب احسانش ما را در این سرای جاویدان جای داد که در آن هیچ رنج و ملالی به ما نمیرسد (٣٥) برای کافران آتش دوزخ خواهد بود، نه فرمان مرگشان صادر میشود که بمیرند، و نه از عذاب دوزخشان تخفیفی به آنان داده میشود، اینگونه هر ناسپاسی را کیفر میدهیم (٣٦) در آنجا شیون میزنند که: پروردگارا! [از دوزخ] بیرونمان آر تا کار شایسته غیر آنچه انجام دادیم انجام دهیم. [پاسخ میدهیم:] آیا شما را چندان عمر ندادیم که هرکس میخواست در آن [مقدار عمر] متذکر [حقایق] شود، متذکر میشد، و آیا هشداردهندهای [که شما را از این عذاب هشدار دهد] بهسویتان نیامد؟ پس [عذاب را] بچشید که برای ستمکاران هیچ یاوری نخواهد بود (٣٧) مسلّماً خداوند دانای به غیب آسمانها و زمین است، و بیتردید به اسرار و نیات باطنها آگاه است (٣٨) « 438 »