اوست آن که شما را در زمین جانشینان [گذشتگان] قرار داد، پس کسی که کافر شود کفرش به زیان خود اوست، و کفر کافران نزد پروردگارشان جز خشم و نفرت شدید به آنان نمیافزاید، و نیز کفر کافران جز خسارت [سنگین] به آنان نخواهد افزود (٣٩) بگو: مرا از [قدرت و تدبیر] معبودانتان که بهجای خدا میپرستید خبر دهید، [بهراستی] به من نشان دهید که چه چیزی از [موجوداتِ] زمین را آفریدهاند؟ یا مگر در [آفرینش] آسمانها [با خداوند] شرکتی داشتهاند؟ یا به آنان کتابی دادهایم که از آن بر ادعای خود دلیلی دارند؟! [چنین نیست،] بلکه ستمکاران [در مورد معبودانشان] جز از روی فریب به یکدیگر وعده نمیدهند (٤٠) همانا خداوند آسمانها و زمین را از اینکه [از مدارهایشان] منحرف شوند [و فروریزند] بازمیدارد، چنانچه منحرف گردند اَحدی بعد از خدا نمیتواند نگاهشان دارد، قطعاً خداوند همواره بردبار و بسیار آمرزنده است (٤١) [مشرکان] با سختترین سوگندهایشان به خدا سوگند خوردند که اگر هشداردهندهای بهسویشان آید هرآینه از هر یک امتها[ی ادعا دارنده هدایت؛ چون یهود و نصاری و دیگر امتها] هدایتیافتهتر خواهند بود، ولی چون هشداردهندهای بهسویشان آمد [دعوتش] جز رمیدن [و گریز از هدایت] بر آنان نیفزود (٤٢) [این رمیدن و گریز] به سبب گردنکشی [آنان] در زمین و نیرنگِ زشتشان [بر ضد حق بود]، و نیرنگِ زشت جز اهلش را فرونمیگیرد، آیا جز روش [جاریشده بر] پیشینیان را انتظار میبرند [که عذاب خداوند بر آنان بود، آری] هرگز برای روش خداوند تغییری نمییابی، و هرگز برای روش خدا دگرگونی نخواهی یافت (٤٣) آیا در زمین گردش نکردند تا با دقت بنگرند که سرانجام کسانی که پیش از اینان بودند، و قدرتی بیش از اینان داشتند چگونه بود؟ هیچ چیز در آسمانها و زمین نیست که بتواند از دسترس قدرت خداوند بیرون رود؛ زیرا او همواره دانا و تواناست (٤٤) « 439 »