و از نشانه‌های [ربوبیت و قدرت] او این است که زمین را خشک و بی‌گیاه می‌بینی، چون باران بر آن بباریم به جنبش آید و رشد کند، یقیناً کسی که زمین [مرده] را حیات می‌دهد مردگان را نیز زنده می‌کند؛ زیرا او بر هر کاری تواناست (٣٩) بی‌تردید کسانی که در آیات ما وسوسه می‌اندازند، [و به تحریف مفاهیم آن‌ها اقدام می‌کنند تا مردم را از خداوند و قرآنش غافل کنند] بر ما پوشیده نیستند، آیا کسی که [به سبب خیانتش به نشانه‌ها و آیات ما] در آتش [دوزخ] افکنده می‌شود بهتر است، یا کسی که روز قیامت ایمن [از عذاب] می‌آید؟ [شما ای ملحدان و تحریف‌گران!] هرچه می‌خواهید انجام دهید، بدون‌شک او به آنچه انجام می‌دهید بیناست (٤٠) یقیناً کسانی که به این قرآن، وقتی به‌سویشان آمد کافر شدند [دچار عذاب سختی خواهند شد]، قرآن به‌طور یقین کتابی است شکست‌ناپذیر (٤١) که هیچ باطلی از هیچ سو [و به هیچ صورت برای تحریف آیاتش] به‌سویش نخواهد آمد، از سوی [خداوند] حکیمِ ستوده‌خصال نازل شده است، [و تا اَبد در پناه حفظ اوست] (٤٢) به تو جز آنچه [از سخنان ناروا چون ساحر، مجنون و دروغ‌گو] به پیامبران پیش از تو گفته‌اند نمی‌گویند، پروردگارت صاحب آمرزش [برای حق‌گرایان] و دارندۀ عذابی دردناک [برای دشمنان حق] است (٤٣) چنانچه آن را قرآنی غیرعربی قرار می‌دادیم هرآینه [این مشرکانِ لجوجِ عناد‌پیشه] می‌گفتند: چرا آیاتش به روشنی بیان نشده؟ آیا [قرآنی] غیرعربی ولی [مخاطبانش] عرب‌زبان؟! بگو: این [کتاب] برای مؤمنان [به خدا و قیامت سراسر آیاتش] هدایت و درمان‌کننده است، کسانی که [هرگز] ایمان نمی‌آورند در گوششان سنگینی است، و برای آنان [مایه] کوردلی است، [گویی] اینان را از جایی دور ندا می‌کنند [که ندا را نمی‌شنوند، و از یافتن حقیقت محرومند] (٤٤) یقیناً ما به موسی کتاب عطا کردیم، پس دربارۀ [پذیرش و ردّ] آن، [و وحی‌بودنش] اختلاف شد، چنانچه از سوی پروردگارت فرمانی [بر مهلت‌یافتنشان] صادر نشده بود بی‌تردید بینشان حکم [به هلاکت] می‌شد، اینان [نیز چون قوم موسی] دربارۀ قرآن [که آیا وحی است یا نه] در تردیدی سخت هستند (٤٥) کسی که کار شایسته انجام دهد به سود خود اوست، و آن که [خود را به هر] کار زشتی [آلوده] کند به زیان خود اوست، پروردگارت به بندگان ستمکار نیست (٤٦) « 481 »
صفحه قبلي
ابتداي قرآن