[ابراهیم] گفت: ای فرستادگان از پی چه کار مهمی آمدهاید؟ (٣١) گفتند: ما را بهسوی مردمی گناهپیشه فرستادهاند (٣٢) تا [بارانی] از گل سنگ بر سرشان فروریزیم (٣٣) که از سوی پروردگارت برای افراطکنندگان [در گناه]، نشانهگذاری شده است (٣٤) ما همه مؤمنانی را که در آن [شهر] بودند [پیش از نزول عذاب] بیرون ببریم (٣٥) اما جز یک خانواده که تسلیم [خدا و دستورهای او] بودند در آنجا نیافتیم، [و آن خانوادۀ لوط بود غیر همسرش] (٣٦) در آن [منطقۀ مجازات شده] برای کسانی که از عذاب دردناک میترسند نشانهای [از قدرت و خشم خود] برجای گذاشتیم (٣٧) و در [سرگذشت] موسی [نیز نشانهای از قدرت و خشم ماست]، زمانی که او را با معجزهای روشنگر بهسوی فرعون [که دارای همه نوع تجهیزات بود] فرستادیم (٣٨) فرعون با ارکان [حکومت] خود [از موسی و معجزۀ بینظیرش] روی برتافت و گفت: [این مرد یا] جادوگر است یا دیوانه! (٣٩) نهایتاً او و سپاهیانش را گرفتیم و به دریا افکندیم، البته او درخور سرزنش بود (٤٠) و [نیز] در [قوم] عاد [نشانهای از قدرت و خشم ماست]، آنگاه که آن باد هلاککننده را [که اثری جز تخریب و نابودی نداشت] بهسویشان فرستادیم (٤١) [باد] هیچ چیزی را وانمیگذاشت مگر آنکه وقتی بدان میوزید آن را [سوزانده، و] بهصورت استخوان پوسیده درمیآورد! (٤٢) در [قوم] ثمود [هم نشانهای از قدرت و خشم ماست]، چون [پس از پیکردنِ ناقه] به آنان گفته شد: زمانی اندک [از زندگی] برخوردار باشید، [که بعد از آن عذاب خواهد رسید] (٤٣) آنان از فرمان پروردگارشان سرپیچی کردند، در نتیجه صاعقۀ [مرگبار] درحالیکه [با ترس] به آن مینگریستند [گریبان] آنان را گرفت (٤٤) [با آمدن عذاب و نبودن مهلت،] نه [برای فرار] توان برخاستن داشتند، و نه توانستند عذاب را از خود دفع کنند (٤٥) قوم نوح را پیشتر [نابود کردیم]؛ زیرا همواره مردمی منحرف و نافرمان بودند (٤٦) آسمان را با قدرتی [غیرقابل توصیف] بنا کردیم، و همواره گسترشدهندۀ [آن] هستیم (٤٧) و زمین را گستردیم، و خوب گسترانندهای هستیم (٤٨) و از هرچیزی جفت آفریدیم برای اینکه [با مطالعه در حقایق آفرینش] متوجه [توحید و صفات حق] شوید (٤٩) پس [ای مردم!] بهسوی خدا بگریزید، همانا من از سوی او هشداردهندهای روشنگر برای شما هستم (٥٠) با خداوند معبود دیگری قرار ندهید، بهراستی من از سوی او هشداردهندهای آشکار به سود شما میباشم (٥١) « 522 »