با اهل کتاب جز با نیکوترین شیوه، بحث [دینی و اعتقادی] نکنید، مگر با کسانی از آنانکه [در بحث با شما] بهصورتی لجوجانه برخورد کنند، [به آنان] بگویید: به آنچه بهسوی ما و بهسوی شما نازل شده ایمان داریم، معبود ما و شما یکی است [و آن خداوند یکتاست]، و ما تسلیم او هستیم (٤٦) [همانگونه که بر پیامبران گذشته کتاب نازل کردیم] بهاینصورت این کتاب را بهسوی تو فرستادیم، پس [برخی از] اهل کتاب به آن ایمان میآورند، و از اینان [که مشرکان اهل مکهاند] اندکی به آن مؤمن میشوند، و آیات ما را جز کافران انکار نمیکنند (٤٧) تو پیش از این [قرآن] نه هیچ نوشتهای را میخواندی، و نه آن را با دست خود مینوشتی، وگرنه باطلگرایانِ یاوهگو [در وحیبودن و حقانیت آن] شک میکردند (٤٨) بلکه [اگر با سواد هم بودی ساختنِ چون قرآن هرگز برایت ممکن نبود،] این [قرآن] آیات روشنی است در سینۀ کسانی که به آنان معرفت عطا شده، و آیات ما را جز ستمکاران انکار نمیکنند (٤٩) [مشرکان مکه] گفتند: چرا از سوی پروردگارش معجزاتی [چون معجزات پیامبران گذشته] بر او نازل نمیشود؟ بگو: [اختیارِ فرستادن] معجزات فقط در انحصار خداست، جز این نیست که من هشداردهندهای روشنگرم (٥٠) آیا برای آنان این بس نبوده که ما این کتاب را که [همواره] بر آنان خوانده میشود بر تو نازل کردیم؟ همانا در این [کار] رحمتی است [ویژه]، و مایۀ پندی است برای مردمی که ایمان دارند (٥١) بگو: بس است که خداوند [دربارۀ حقانیت قرآن و نبوتم] بین من و شما شاهد باشد، او آنچه را در آسمانها و زمین است میداند، آنانکه به باطل [چون بُت و طاغوت] گرویدهاند، و به خداوند کافر شدهاند زیانکاران [واقعی]اند (٥٢) « 402 »