[نوبت] هریک از زنان را که بخواهی به تأخیر انداز، و هرکدام را که میل داری نزد خود جای ده! و هرکدامشان را که از او کناره گرفته باشی گناهی بر تو نیست که [نزد خود] بطلبی، این [برنامهریزی] به خوشحال کردنشان، و اینکه اندوهگین نگردند، و همگی به آنچه [از تقدیم و تأخیرِ وقت] به آنان دادهای خشنود شوند نزدیکتر است، خداوند آنچه را [از نیتها و خواستهها] در دل شماست میداند، خداوند دانا و بردبار است (٥١) [غیر از زنانی که گفته شد،] از این پس نه [ازدواج با] زنان [دیگر] برایت جایز است، و نه [اینکه حق داری زنانی را که در قید نکاح تو هستند طلاق دهی و] همسران دیگر جایگزینشان کنی هرچند زیباییشان برایت خوشایند باشد، مگر کنیزی که مالکش میشوی [که از این حکم مستثناست]، و خداوند حافظ و نگهبان همهچیز است (٥٢) ای مؤمنان! به خانههای پیامبر وارد نشوید مگر اینکه برای خوردن غذا به شما اجازه دهند، نه اینکه [پیش از موعد مقرر بیایید که] منتظر آمادهشدن غذا باشید، چون دعوت شدید [در وقت معینشده به خانهاش] درآیید، و هنگامی که غذا خوردید بیآنکه سرگرم گفتوگو و بحث شوید پراکنده گردید، این [نشستن و گفتوگوکردن]، پیامبر را آزار میدهد، او از شما حیا میکند [که بیرونتان کند] ولی برای خداوند جهت [بیان] حق پروایی نیست، چون از همسران پیامبر، متاعی [از قبیل وسایل زندگی یا چیزی به عنوان امانت] خواستید از پشت پرده بخواهید، که این برای دلهایتان و دلهای آنان پاکیزهتر است، شایستۀ شما [مردم مؤمن] نیست که پیامبر خدا را بیازارید، و هرگز بر شما جایز نیست که بعد از او با همسرانش ازدواج کنید؛ زیرا این کار نزد خدا [گناهی] بس بزرگ است (٥٣) اگر چیزی [از اعمال و نیات خود] را آشکار کنید، یا آن را پنهان بدارید [از خداوند پوشیده نیست؛ زیرا] خدا به هرچیزی داناست (٥٤) « 425 »