یا بگوید: اگر خداوند هدایتم می‌کرد یقیناً از پرهیزگاران بودم (٥٧) یا چون عذاب را ببیند بگوید: ای‌کاش برایم راه بازگشتی [به دنیا] بود تا از نیکوکاران می‌شدم! (٥٨) [به او گفته می‌شود: آری [این سخنان تو مردود است؛ زیرا] آیات و معجزاتم [زمانی که در دنیا بودی] به‌سویت آمد، ولی منکر [همۀ] آن‌ها شدی، و [از پذیرفتنش] تکبّر کرده و [در مورد آن‌ها] از کافران گشتی (٥٩) در قیامت چهرۀ کسانی را که بر خدا دروغ بستند [که قرآن وحی خدا نیست] سیاه می‌بینی، آیا برای متکبّران [در برابر وحی] جایگاهی در دوزخ نیست؟ (٦٠) خداوند تقواپیشگان را با دست یافتنشان [به هدف که ایمان و عمل صالح است] نجات می‌دهد، نه عذابی به آنان می‌رسد، و نه غمگین می‌شوند (٦١) خدای یگانه آفریننده و نگهبان هرچیزی است (٦٢) کلیدهای آسمان‌ها و زمین [که در حقیقت تسلط و تدبیرش بر همۀ آن‌هاست] فقط در دست [قدرت] اوست، و کافران به آیات خداوند همان زیان‌کاران [واقعی] هستند (٦٣) بگو: ای جاهلان! آیا به من فرمان می‌دهید که غیر خدا را [که همه‌کارۀ جهان هستی است] بپرستم؟! (٦٤) مسلّماً به تو و کسانی [از پیامبران] که پیش از تو بودند وحی شده که: چنانچه [برای خدا] شریک قائل شوی یقیناً همۀ اعمالت تباه و بی‌اثر می‌شود، و از زیان‌کاران خواهی بود (٦٥) [هرگز شرک نورز،] بلکه فقط خداوند یگانه را بپرست! و [در مورد نعمت‌های معنوی و مادّی و به‌ویژه نعمت پرستش خدای یکتا] از سپاس‌گزاران باش! (٦٦) خداوند را آ‌ن‌گونه که شایستۀ قدرشناسی اوست قدرشناسی نکردند [تا معتقد به یکتایی و قدرت بی‌نهایت او شوند، و بدانند که] زمین در قیامت یکسره در قبضۀ قدرت اوست، و [همۀ] آسمان‌ها درهم پیچیده در دست [ارادۀ] اوست، منزّه و برتر است از معبودانی [باطل و پوچ] که شریک او قرار می‌دهند (٦٧) « 465 »
صفحه قبلي
ابتداي قرآن