پروردگارا! به آنچه [از نزد خود برای هدایتِ ما] نازل کردی ایمان آوردیم، و از این پیامبر [یعنی عیسی مسیح] پیروی کردیم، پس ما را در زمرۀ گواهی‌دهندگان [به صِدق نبوت عیسی، و برحق بودنِ کتاب‌های آسمانی] بنویس! (٥٣) و [کافران از بنی‌اسرائیل به عیسی و آیین او] نیرنگ زدند، خدا هم [کیفر] نیرنگشان را داد؛ خداوند بهترین کیفردهندۀ نیرنگ‌زنندگان است (٥٤) [به یاد آرید] هنگامی که خداوند فرمود: ای عیسی! من تو را [از روی زمین و بین مردم] برمی‌گیرم و به‌سوی خود بالا می‌برم، و از بودن در کنار کافران و همنشینی با آنان نجات می‌دهم، و کسانی را که [به درستی و راستی] از تو پیروی کردند بر کسانی که کافر شدند تا روز قیامت برتری می‌بخشم. آن‌گاه بازگشت شما فقط به‌سوی من است، و در میان شما [مؤمنان و منکران] در آنچه درباره‌اش اختلاف داشتید [به عدالت] داوری می‌کنم (٥٥) اما کسانی را که منکر [نبوتِ عیسی و کتابِ او] شدند، در دنیا و آخرت به عذابی سخت عقوبت می‌کنم، و برای آنان هیچ یاوری [که از عذاب نجاتشان دهد] نخواهد بود (٥٦) و اما آنان‌که مؤمن [به آن حضرت و کتابش] شدند و کارهای شایسته انجام دادند خداوند پاداششان را به‌طور کامل می‌دهد؛ خداوند ستمکاران را [که منکر دین شدند] دوست ندارد (٥٧) این [سرگذشت‌هایی] که بر تو می‌خوانیم از نشانه‌ها[ی صدق نبوت تو] و [حقانیت] قرآن حکیم است (٥٨) مسلّماً داستان عیسی نزد خداوند [از نظر کیفیتِ آفرینش] مانند داستان آدم است که [پیکر] او را از خاک آفرید، بعد از آن به او خطاب شد: [موجودِ زنده] باش! پس بی‌درنگ [موجود زنده] شد (٥٩) [آنچه از آن سرگذشت‌ها برای تو گفتیم حق است؛] حقی از ناحیۀ پروردگارت، پس [با توجه به عِلمی که به حق‌بودنِ آن‌ها برایت حاصل شد] از تردیدکنندگان مباش! (٦٠) بنابراین هرکس دربارۀ عیسی بعد از آن‌که بر تو [به واسطۀ وحی درباره ولادت و زندگی‌اش] آگاهی کامل آمد گفت‌وگوی بی‌منطق کند، بگو: بیایید ما پسرانمان [حسن و حسین علیهما السلام] و شما پسرانتان را، و نیز ما زنانمان [فاطمه علیها السلام] و شما زنانتان را، و همچنین ما مردانمان [علی‌بن‌ابی‌‌طالب علیه السلام] و شما مردانتان را دعوت کنید، سپس یکدیگر را نفرین کنیم، آن‌گاه لعنت خدا را بر دروغ‌گویان قرار دهیم (٦١) « 57 »
صفحه قبلي
ابتداي قرآن