ما این‌گونه، توانگران را به مؤمنانِ تهیدست آزمودیم تا [پس از شکست در آزمایش با گفتاری تحقیرآمیز و سخنی در قالب استهزاء] بگویند: آیا اینانند که خدا از بین ما بر آنان منّت نهاده، [و با بخشیدنِ ایمان و عمل صالح بر ما برتری و امتیازشان داده؟!] آیا خداوند به سپاس‌گزاران آگاه‌تر از هرکسی نیست؟ (٥٣) هرگاه باورکنندگانِ آیات ما نزد تو آیند، بگو: سلام بر شما، پروردگارتان رحمت را بر خود مقرر داشته؛ بنابراین هرکس از شما از روی نادانی کار زشتی مرتکب شود، آن‌گاه بعد از آن روی به توبه آرد و [مفاسد خویش را] اصلاح کند [مشمول آمرزش و رحمت خداوند می‌شود؛ زیرا] خداوند بسیار آمرزنده و مهربان است (٥٤) ما این‌گونه، آیات را به روشنی بیان می‌کنیم تا راه و رسم گنه‌پیشگان آشکار گردد (٥٥) بگو: من از پرستش معبودانی [چون بُت‌ها و طاغوت‌ها] که شما به‌جای خداوند می‌پرستید نهی شده‌ام، بگو: من هرگز از خواسته‌های [نامشروع] شما پیروی نمی‌کنم که در آن صورت به گمراهی افتاده، و از هدایت‌یافتگان نخواهم بود (٥٦) بگو: من بر دلیل روشنی از سوی پروردگارم [چون قرآن پایبند] هستم، درحالی‌که شما آن را [از روی کبر و لجاجت] انکار کردید، عذابی که به آن شتاب دارید در اختیار من نیست، فرمان و حکومت [نسبت به هرچیزی] فقط در اختیار خداست، همواره حق را [برای هدایت و رشد شما] بیان می‌کند، و او بهترین جداکنندگانِ [حق از باطل] است (٥٧) بگو: عذابی که به آن شتاب دارید، [و می‌خواهید آمدنش را به خواست من دلیل صدق نبوتم قرار دهید] اگر در اختیار من بود، قطعاً کار میان من و شما به‌سرعت پایان یافته بود، خداوند به ستمکاران داناتر است [که چه زمانی آنان را عذاب کند] (٥٨) کلیدهای [خزائن] غیب فقط نزد اوست و کسی جز او آن‌ها را نمی‌داند، به آنچه در خشکی و دریاست داناست، هیچ برگی نمی‌افتد مگر آن‌که آن را می‌داند، و هیچ دانه‌ای در تاریکی‌های زمین، و هیچ تَر و خشکی نیست مگر آن‌که در کتابی روشنگر [چون لوح محفوظ] ثبت است (٥٩) « 134 »
وَعِنْدَهُ مَفَاتِحُ الْغَيْبِ لَا يَعْلَمُهَا إِلَّا هُوَ ۚ وَيَعْلَمُ مَا فِي الْبَرِّ وَالْبَحْرِ ۚ وَمَا تَسْقُطُ مِنْ وَرَقَةٍ إِلَّا يَعْلَمُهَا وَلَا حَبَّةٍ فِي ظُلُمَاتِ الْأَرْضِ وَلَا رَطْبٍ وَلَا يَابِسٍ إِلَّا فِي كِتَابٍ مُبِينٍ ﴿٥٩﴾ 
صفحه قبلي
ابتداي قرآن