و اگر بخواهند [با اظهار تمایل به صلح] تو را بفریبند، بیتردید خداوند تو را بس است، اوست که تو را با یاریاش و بهوسیلۀ مؤمنان نیرومند ساخت (٦٢) [نیرومندساختنِ تو بهوسیلۀ مؤمنان بر این اساس بود] که در دلهایشان الفت و محبت برقرار کرد، درحالیکه اگر همۀ آنچه را در زمین است هزینه میکردی قدرت نداشتی میان دلهایشان الفت ایجاد کنی، ولی خداوند بین آنان الفت انداخت؛ زیرا او توانای شکستناپذیر و حکیم است (٦٣) ای پیامبر! خدا و مؤمنانی که از تو پیروی میکنند [از نظر حمایت و پشتیبانی] برای تو کافی هستند (٦٤) ای پیامبر! مؤمنان را به جنگ [با دشمن] ترغیب کن! اگر از شما مردمِ مؤمن بیست نفر شکیبا باشند بر دویست نفر پیروز میشوند، و اگر از شما صد نفر [شکیبا] باشند بر هزار نفر از کافران غلبه میکنند؛ زیرا آنان گروهی هستند که [قدرت ایمان و شکیبایی در راه خدا را] نمیفهمند (٦٥) اکنون خداوند [تکلیف پایداری یک نفر در برابر ده نفر را] به شما تخفیف داد، و معلوم داشت که در شما ضعف [ایمان و اراده] وجود دارد؛ بنابراین اگر از شما صد نفر شکیبایی ورزند بر دویست نفر چیره میشوند، و اگر از شما هزار نفر [شکیبا] باشند به خواست خدا بر دو هزار نفر پیروز میشوند، و خداوند با شکیبایان است (٦٦) برای هیچ پیامبری شایسته نیست که پیش از آنکه [دشمن را بهوسیلۀ جنگ] سرکوب کند اسیرانی بگیرد، [ای مسلمانان!] شما متاع ناچیز دنیا را [که غرامت و تاوان مالی در برابر آزادی اسیران است] میخواهید، و خداوند برای شما خواهان آخرت است، خداوند توانای شکستناپذیر و حکیم است (٦٧) اگر حکم پیشین خداوند بر این نبود [که تا حکمی را به روشنی برای بندگان بیان نکرده آنان را دچار عذاب نکند]، به شما به سبب اسیرانی که [پیش از شروع جنگ] گرفتید عذاب بزرگی میرسید (٦٨) آنچه از غنیمت [در عرصۀ نبرد] گرفتهاید حلال و دلپذیر هزینه زندگی کنید، و از خداوند [اطاعت کرده، از محرّماتش] بپرهیزید، همانا خداوند بسیار آمرزنده و مهربان است (٦٩) « 185 »