مردم همواره درباره [زمان وقوع] قیامت از تو می‌پرسند، بگو: دانشِ آن فقط نزد خداست، و تو چه می‌دانی شاید قیامت نزدیک باشد (٦٣) همانا خداوند کافران را [از رحمت خود] طرد کرده، و برای آنان آتشی افروخته آماده کرده است (٦٤) درحالی‌که همواره در آن جاودانند، و سرپرست و یاوری [که آنان را نجات دهد] نیابند (٦٥) روزی که صورت‌هایشان را در آتش از سویی به‌سویی می‌گردانند، [و آنان در آن وضعِ سخت] می‌گویند: ای‌کاش ما [زمانی که در دنیا بودیم] از خدا و پیامبر اطاعت می‌کردیم! (٦٦) و [نیز] می‌گویند: پروردگارا! البته ما [به اختیار و انتخاب خودمان] از فرمانروایان و بزرگانِ [بی‌دین] خود اطاعت کردیم، در نتیجه ما را منحرف کردند (٦٧) پروردگارا! [سهم] آنان را از عذاب دوچندان ده! و کاملاً [از رحمتت] دورشان ساز! (٦٨) ای مؤمنان! [دربارۀ پیامبرتان] مانند کسانی نباشید که موسی را [با تهمت و سرپیچی از او] آزار دادند، خداوند او را از آنچه [درباره‌اش] می‌گفتند تبرئه کرد، و او نزد خدا آبرومند بود (٦٩) ای مؤمنان! از خداوند [اطاعت کرده، و از محرّماتش] بپرهیزید، و سخنِ استوار و درست بگویید (٧٠) تا [خداوند] اعمالتان را برایتان [از برکت اطاعت از خدا و پرهیز از محرّمات] اصلاح کند، و گناهانتان را بیامرزد، و هر که از خدا و رسولش اطاعت کند یقیناً به کامیابی بزرگی دست یافته است (٧١) ما امانت را [که تکالیف و مسئولیت‌های اختیاری شرعی است] بر آسمان‌ها و زمین و کوه‌ها عرضه کردیم، و آن‌ها از به عهده‌گرفتنش [به علت نداشتن استعداد] سر باز زدند و از [پذیرفتن] آن ترسیدند، و انسان آن را به عهده گرفت، بی‌تردید او [به خاطر ادا‌نکردنِ امانت] بسیار ستمکار، و [نسبت به سرانجامِ خیانت در امانت،] بسیار نادان است (٧٢) تا نهایتاً خداوند مردان و زنان منافق، و مردان و زنان مشرک را [به سبب ادا نکردن امانت] عذاب کند، و مردان و زنان مؤمن را [به علت ادای امانت] مورد آمرزش و رحمت قرار دهد، و خداوند همواره بسیار آمرزنده و مهربان است (٧٣) « 427 »
صفحه قبلي
ابتداي قرآن