[هیچ چیز،] ما را از فرستادن معجزاتی [که همواره مورد درخواست مشرکان و کافران است] باز نداشت، جز این‌که گذشتگان، آن [معجزات درخواستی خود] را انکار کردند [و به این سبب هلاک شدند]، ما به [قوم] ثمود [از دل کوه] ناقه را دادیم که معجزه‌ای روشن بود، ولی [با پِی‌کردنش] به آن ستم کردند [و به عذاب مبتلا شدند]، و ما معجزات را جز برای بیم‌دادن [به مردم، و بستن راه هر عذر و بهانه‌ای به روی ایشان] نمی‌فرستیم (٥٩) به تو گفتیم: یقیناً پروردگارت [از هر جهت] به مردم احاطۀ [کامل] دارد، و آن خوابی را که به تو نشان دادیم، و نیز درختِ نفرین‌شدۀ در قرآن را [که بنی‌امیه و دیگر طاغیانند،] جز آزمایشی [بزرگ] برای مردم قرار ندادیم، و ما آنان را [از فرجام شرک و کفر] می‌ترسانیم، ولی بر آنان جز طغیانی بزرگ نمی‌افزاید (٦٠) [یاد کن] هنگامی که به فرشتگان گفتیم: برای آدم سجده کنید! پس همه سجده کردند جز ابلیس که [متکبّرانه] گفت: آیا برای کسی که [از] گِل آفریدی سجده کنم؟! (٦١) [آن‌گاه] گفت: به من خبر ده این است آنکه بر من برتری دادی؟ اگر تا قیامت مهلتم دهی، بی‌تردید فرزندانش را - جز اندکی - افسار می‌زنم [تا آنان را به هر وادی هلاکتی که بخواهم بکشانم]! (٦٢) [خداوند] فرمود: برو! که هرکس از آنان از تو پیروی کند یقیناً کیفرتان دوزخ خواهد بود که کیفری است کامل و تمام (٦٣) از آنان هرکه را توانستی با آوازت [به‌سوی باطل] تحریک کن! و [برای راندنشان به‌سوی طغیان و گناه] با کمک سواره‌ها و پیاده‌هایت [به شدت] بر سرشان فریاد زن! و با آنان در [تولید] ثروت‌ها[ی حرام]، و [زمینۀ به وجود آمدنِ] فرزندان [نامشروع] شریک شو! و به آنان وعده[های گوناگون] بده! شیطان جز از طریق دروغ و فریب به آنان وعده نمی‌دهد (٦٤) [ولی ای شیطان! آگاه باش! که] یقیناً تو را بر بندگانم هیچ تسلطی نیست، و بس است که پروردگارت کارگزار و کارسازِ [آنان] باشد (٦٥) پروردگارتان کسی است که کشتی‌ها را برای شما در دریا روان می‌کند، تا [با رفتن از اقلیمی به اقلیم دیگر] جویای احسان و روزی او شوید؛ زیرا او همواره به شما مهربان است (٦٦) « 288 »
صفحه قبلي
ابتداي قرآن