[شما منافقان در گفتار و کردار خائنانه خود] مانند پیشینیان خود [هستید]، آنان از شما نیرومندتر و اموال و اولادشان بیشتر بود، نهایتا از سهم [مادّی] خود [در دنیا] بهره بردند، شما هم همانگونه که آنان بهره بردند از سهم خود بهرهمند شدید، و [در مادّیات و لجنزار شهوات] فرورفتید بهگونهای که آنان فرورفتند، آنان اعمالشان در دنیا و آخرت تباه و بیاثر شد، و آنانند که نابودکنندگان [همۀ سرمایههای وجودی خود] هستند (٦٩) آیا خبر گذشتگانشان به اینان نرسیده [تا پند گیرند]؟ قوم نوح، عاد، ثمود، قوم ابراهیم، اصحاب مَدین و شهرهای زیر و رو شدۀ [قوم لوط] که پیامبرانشان برای آنان دلایل روشن آوردند [ولی نپذیرفتند]، خداوند بر آن نبود که به آنان ستم کند، ولی آنان بودند که همواره به خود ستم میورزیدند (٧٠) مردان و زنان باایمان دوست و یار یکدیگرند، [مردم را برای ترویج نیکیها] به کارهای شایسته فرمان میدهند، و [برای برچیدهشدنِ فساد و فتنه] از کارهای زشت بازمیدارند، همواره نماز را [با شرایط ویژهاش] برپا میدارند و زکات میپردازند و مطیع خدا و رسولش هستند، یقیناً خداوند آنان را مورد رحمت قرار میدهد؛ زیرا خدا توانای شکستناپذیر و حکیم است (٧١) خداوند به مردان و زنان باایمان بهشتهایی را وعدۀ قطعی داده که از زیر [درختان] آنها نهرها جاری است درحالیکه در آن جاودانهاند، و [برای آنان] در بهشتهای جاویدان مسکنهای دلپذیر[ی است]، و نیز رضایتی ویژه از سوی خداوند که [از همۀ آن نعمتها] برتر است، این همان کامیابی بزرگ است! (٧٢) « 198 »