در صور دمیده میشود، پس هرکس در آسمانها و زمین است از بین رفته سرجایش خشک میشود مگر کسی که خدا بخواهد [زنده بماند]، سپس بارِ دیگر در صور دمیده میشود ناگاه همه به پامیخیزند و [مات و مبهوت] انتظار میکشند [که سرانجامِ کارشان چه خواهد شد] (٦٨) زمین به نور پروردگارش روشن میشود، و کتاب [اعمال همۀ انسانها] را [به دست آنان] میدهند، و پیامبران و گواهان را [برای شهادتدادن دربارۀ اعمال امتها به عرصۀ محشر] میآورند، و بین مردم براساس حق داوری میشود و مورد ستم قرار نمیگیرند (٦٩) و به هرکس آنچه را انجام داده بهطورکامل [بهصورت بهشت یا دوزخ] میدهند، خداوند به اعمالی که انجام میدهند داناتر است [که چگونه در حقشان داوری شود، و چه پاداش یا کیفری دریافت کنند] (٧٠) کافران را گروهگروه بهسوی دوزخ میرانند، چون به دوزخ رسند درهایش گشوده میشود و نگهبانانش به آنان میگویند: آیا پیامبرانی از [جنس] خودتان بهسویتان نیامدند که آیات پروردگارتان را بر شما بخوانند، و شما را از دیدن امروزتان هشدار دهند؟ گویند: آری [آمدند]، ولی [اکنون چه کنیم که] وعدۀ عذاب بر کافران حتمی و ثابت شده است؟ (٧١) [به آنان] گویند: از درهای دوزخ وارد شوید که در آن جاودانه خواهید بود، پس بد جایگاهی است جایگاه آنانکه [در برابر حق و آیاتش] متکبّرند، [و در برابر پیامبران خودبزرگبینند!] (٧٢) ولی آنانکه از پروردگارشان [اطاعت کرده، و از محرّماتش] پرهیز داشتند [همه] را گروهگروه به بهشت میفرستند، تا چون به آن رسند درحالیکه درهایش [از پیش] گشوده شده، نگهبانانش به آنان گویند: سلام [و امنیتِ فراگیر و کامل] بر شما باد! [ای پاکسیرتانِ پاکیزهوجود! این بهشتهای پُرنعمت الهی] بر شما گوارا باد! پس وارد آن شوید که در آن جاودانهاید (٧٣) و [چون آنان وارد بهشت شوند] میگویند: همۀ ستایشها ویژۀ خداوند است که به وعدهاش دربارۀ ما وفا کرد، و این سرزمین [جاویدانِ] بهشت را به ما میراث داد که در هرکجای آن بخواهیم منزل میگیریم، [آری] پاداش عمل کنندگان نیکوست! (٧٤) « 466 »