آیا ندانستهاند که ما از آنچه به قدرت خود برای آنان آفریدهایم دامهایی [چون شتر و گاو و گوسفند] است که مالکشان هستند (٧١) آنها را به سودشان رام کردیم که برخیشان مَرکب [سواری] آنانند، و [گوشت] بعضی از آنها را میخورند (٧٢) در چهارپایان برای انسانها سودهایی [چون پشم و کرک و پوست،] و نوشیدنیهایی [مانند شیر و فرآوردههای آن] است، آیا شکر [این نعمتها را] بهجا نمیآورند؟! (٧٣) بهجای خداوند [که اینهمه نعمت عطایشان کرده،] معبودانی را به امید اینکه [بهوسیلۀ آنها] یاری شوند انتخاب کردهاند! (٧٤) درحالیکه [این معبودانِ پوشالی و فاقد اثر،] قدرت یاریدادن به آنان را ندارند، و مشرکان سپاهی احضارشده [از سوی شیطان] برای آن معبودانند [تا از روی جهالت، عمر و مالشان را هزینۀ آنها کنند و تهیدست وارد قیامت شوند] (٧٥) پس گفتار [نادرست] آنان تو را غمگین نکند، بیتردید ما آنچه را پنهان میدارند، و آنچه را آشکار میکنند میدانیم (٧٦) آیا انسان ندانسته که ما او را از نطفهای [پَست و ناچیز] آفریدهایم، و اینک [در برابر ما] جدالکنندۀ آشکاری [با سخنان و مطالبی باطل] است؟ (٧٧) در صورتی که آفرینشِ [نخستین] خود را [که از خاک مرده بود] فراموش کرده، برای ما مَثَلی زد و گفت: چه کسی این استخوانها را درحالیکه پوسیدهاند زنده میکند؟ (٧٨) بگو: همان کسی که نخستینبار آنها را آفریده، [و بهصورت انسانی کامل درآورد] زندهاش میکند، و او به هر آفریدنی داناست (٧٩) همان کسی که برای شما از درختِ سبز، آتشزنه آفرید که اکنون شما از آن آتش میافروزید (٨٠) آیا کسی که آسمانها و زمین را آفرید قدرت ندارد که [پس از مرگِ انسانها] مانندشان را [بیکم و زیاد] بیافریند؟ چرا، [قدرت دارد؛] زیرا او آفرینندۀ بسیار داناست (٨١) جز این نیست که کارش چون ایجاد چیزی را بخواهد این است که به آن میگوید: باش! پس بیدرنگ موجود میشود (٨٢) بنابراین [از هر عیب و نقصی] پاک و منزّه است خداوندی که مالکیت و فرمانروایی همهچیز به دست [قدرت] اوست، و شما را بهسوی او بازمیگردانند (٨٣) « 445 »