چیزی از حساب ستمکاران بر عهدۀ اهل تقوا نیست [اگر برای توجه‌دادنِ آنان به حقایق دینی در مجلسشان قرار می‌گیرند،] بلکه [وظیفۀ تقواپیشگان است که بیهوده‌گویان را] پند دهند تا [از خداوند اطاعت کرده، از محرّماتش] بپرهیزند (٦٩) آنان را که [به‌جای دینِ خدا،] بازی [با امور بیهوده و بی نتیجه،] و سرگرمی [به مادّیات] را به عنوان آیین خود انتخاب کرده‌اند، و زندگی دنیا[ی پر زرق و برق] فریبشان داده رها کن! [زیرا دعوتت را بی پاسخ می‌گذارند،] و [مردم را] با قرآن اندرز ده! که مبادا کسی [در قیامت] به کیفر گناهانی که مرتکب شده [از رحمت] محروم [و به هلاکت سپرده] شود، و او را در برابر خداوند یار و شفیعی نباشد، و اگر [برای نجاتش از عذاب] هرگونه غرامت و تاوان بپردازد پذیرفته نشود، آنان مردمی هستند که به سبب آنچه [از اعمال زشت] مرتکب شده‌اند [از رحمت] محروم مانده، [به هلاکت افتاده‌اند،] برای ایشان به سبب آن‌که همواره [آیات خدا را] منکر می‌شدند نوشیدنی [ناگواری] از آب جوشان و عذابی دردناک است (٧٠) بگو: آیا به‌جای خداوند، معبودانی را بپرستیم که قدرتِ رساندنِ سود و زیانی را به ما ندارند، و ما را پس از آن‌که خداوند هدایت کرد به [آیین جاهلیت] گذشته بازگردانند؟! مانند کسی که شیاطین در زمین، عقلش را ربوده، و دچار سرگردانی شده، درحالی‌که برای او [بر خلاف خواستۀ شیاطین] یارانی است که وی را به‌سوی هدایت دعوت می‌کنند [و می‌گویند:] به سوی ما بیا [تا خیر دنیا و آخرتت تأمین شود،] بگو: مسلّماً هدایت خدا [همان] هدایت [درست و واقعی] است، و ما مأموریم که تسلیم پروردگار جهانیان باشیم (٧١) و [نیز فرمان یافته‌ایم به] این‌که: نماز را [با شرایط ویژه‌اش] بخوانید و از خدا [اطاعت کرده، از محرّماتش] بپرهیزید، و او کسی است که به‌سویش جمعتان می‌کنند (٧٢) اوست که آسمان‌ها و زمین را به‌حق آفرید، و روزی که [اراده‌اش به آفریدن چیزی تعلق گیرد فقط به آن] می‌گوید: باش! پس بی‌درنگ موجود می‌شود، کلامش حق است. روزی که [برای بر‌پاشدنِ قیامت] در صور بدمند فرمانروایی و حاکمیت مطلق فقط ویژۀ اوست، دانای نهان و آشکار است، و او حکیم و آگاه است (٧٣) « 136 »
صفحه قبلي
ابتداي قرآن