[به یاد آرید] هنگامی که ابراهیم به پدر[خواندۀ] خود آزر گفت: آیا بُتها[ی بیهویت و بدون اثر] را به عنوان معبود انتخاب میکنی؟ من تو و قومت را در گمراهی آشکار میبینم (٧٤) حقیقت این است که ما فرمانروایی و مالکیت مطلقۀ خود را بر آسمانها و زمین به ابراهیم نشان دادیم تا از یقینکنندگان شود [ آنانکه دارای یقینی تامّ و کاملند] (٧٥) چون [تاریکی] شب او را فراگرفت ستارهای بسیار روشن دید [با تظاهر به ستارهپرستی] گفت: این است پروردگار و مدبّر من! زمانی که ستاره غروب کرد، گفت: من غروبکنندگان را [که غروبشان نشانه مخلوقبودن آنان است] دوست ندارم (٧٦) هنگامی که ماه را در حال طلوع دید [با تظاهر به ماهپرستی] گفت: این است پروردگار و مدبّر من! چون ماه غروب کرد، گفت: یقیناً اگر پروردگار من [که مالک و فرمانروای جهان هستی است] مرا هدایت نکند قطعاً از گروه گمراهان خواهم بود (٧٧) چون خورشید را در حال طلوع دید [با تظاهر به خورشیدپرستی] گفت: این است پروردگار و مدبّر من؛ زیرا این بزرگتر [از ستاره و ماه] است! هنگامی که غروب کرد، گفت: ای قومِ من! بیتردید [با همۀ وجودم] از آنچه [از بُتها و عناصر آسمانی] که شریک خدا [در قدرت و ربوبیت] قرار میدهید بیزارم (٧٨) من [همه] وجودم را بهسوی کسی که آسمانها و زمین را پدید آورد متوجه کردم، و از مشرکان نیستم (٧٩) قومش با او به گفتوگوی نادرست و بیدلیل برخاستند، [به آنان] گفت: آیا دربارۀ خداوند یکتا با من سخن نادرست و بیدلیل میگویید درحالیکه او مرا هدایت کرده، و من از آنچه [از بُتها و عناصر آسمانی] که شریک او قرار میدهید هیچ ترسی ندارم، مگر آنکه پروردگارم چیزی [و حادثۀ ترسناکی] را [برای من] بخواهد، دانش پروردگارم همهچیز را فراگرفته، آیا [برای فهم توحید و آگاهشدن به حقایق] هشیار نمیشوید؟! (٨٠) چگونه از بُتهایی که شریک او قرار دادهاید بترسم؟ درحالیکه خودِ شما از اینکه چیزی را شریک خدا قرار دادهاید - که خداوند هیچ دلیلی بر حقانیت آنها بر شما نازل نکرده است - نمیترسید، اگر دانا[ی به حقایق] هستید بگویید کدامیک از دو گروهِ [موحّدان و مشرکان] به ایمنی [از عذاب دنیا و آخرت] سزاوارترند؟ (٨١) « 137 »