شما را از یک تَن آفرید، پس از آن همسرش را از همان [جنس] به وجود آورد، و به سود شما از چهارپایان [شتر و گاو و گوسفند و بُز] هشت زوج پدید آورد، شما [انسانها] را در شکم مادرانتان آفرینشی پس از آفرینشی در میان تاریکیهای سهگانۀ [شکم، رحِم و بچهدان] میآفریند، این است خدا که مالک و مدبّر [امور] شماست، فرمانروایی مطلق [بر همۀ هستی] ویژۀ اوست، هیچ معبودی جز او نیست، پس چگونه [از راه حق] منحرفتان میکنند؟ (٦) اگر [نعمت آفرینشِ خود و همۀ نعمتها را] ناسپاسی کنید [زیانی به خدا نمیرسد؛ زیرا] خدا از [همۀ] شما بینیاز است، او ناسپاسی را برای بندگانش رضایت نمیدهد، چنانچه سپاسگزار باشید به سود شما به آن رضایت میدهد، هیچ گنهکاری بارِ [گناه] دیگری را به دوش نمیکشد، پس [از سپریشدن زندگیتان در دنیا،] بازگشتتان بهسوی پروردگارتان خواهد بود، و شما را به آنچه همواره انجام میدادید آگاه میکند؛ زیرا او به اسرار و نیات باطنها آگاه است (٧) چون به انسان آسیبی رسد پروردگارش را درحالیکه [با توجه و اخلاص] به او روی میآورد، [برای برطرفشدن آسیبش] میخواند، سپس وقتی [خداوند] از سوی خود به او نعمتِ [آسودگی و رفع مشکلات] عطا میکند، آن آسیب را که قبلاً برای [برطرفشدن] آن دعا میکرد به فراموشی میسپارد، و دیگر بار برای خداوندِ یکتا همتایانی قرار میدهد تا [بهوسیلۀ فرهنگ شرک، مردم را] از راه خدا منحرف کند، بگو: [ای انسان!] اندک زمانی از کفر و ناسپاسیات برخوردار باش، که تو اهل آتش [دوزخ] هستی! (٨) [آیا چنین کفرانکنندۀ ناسپاسی بهتر است] یا کسی که در ساعتهای شب، در حال سجده و قیام به عبادت [خالصانه] مشغول است، و از آخرت بیمناک است، و به رحمت پروردگارش امید دارد؟ بگو: آیا کسانی که معرفت [به حقایق] دارند با کسانی که تهی از معرفتند یکسانند؟ فقط خردمندانِ [حقجو] پندپذیرند (٩) بگو: ای بندگان مؤمنم! از پروردگارتان [اطاعت کنید، و از محرّماتش] بپرهیزید، برای آنانکه در این دنیا نیکی کردهاند پاداش نیکی است، [اگر برای نیکیکردن به هر دلیلی در تنگنا و مضیقه بودید به سرزمینی دیگر مهاجرت کنید؛ زیرا] زمینِ خدا گسترده و پهناور است، جز این نیست که پاداشِ شکیبایان را کامل و بیحساب خواهند داد (١٠) « 459 »