[این فروتنان در برابر حق،] چون آیاتی را که بر پیامبر اسلام نازل شده بشنوند می‌بینی که دیدگانشان به سبب شناخت حق لبریز از اشک می‌شود، می‌گویند: پروردگارا! ما [به پیامبر و قرآن] ایمان آوردیم؛ بنابراین ما را در زمرۀ گواهان [به حقانیت پیامبر و قرآن] قرار ده! (٨٣) ما بر اساس چه عذری به خداوندِ یکتا و حقی که به‌سوی ما آمده ایمان نیاوریم؟ درحالی‌که امیدواریم پروردگارمان ما را در زمرۀ شایستگان درآورد (٨٤) پس خداوند به پاس این سخنانِ [درست و عقاید صادقانه]، به آنان بهشت‌هایی را پاداش داد که از زیر [درختان] آن نهرها جاری است، در آن جاودانه‌اند، و این است پاداش نیکوکاران (٨٥) آنان‌که [با وجود روشن‌بودنِ حق] کافر شدند، و آیات ما را انکار کردند اهل آتشند (٨٦) ای مؤمنان! پاکیزه‌های دلپذیری را که خدا برای شما حلال کرده [به فتوای خود] بر خود حرام نکنید! و [ازحدود الهی که حرام‌ها و حلال‌های اوست] تجاوز نداشته باشید؛ زیرا خداوند متجاوزان را دوست ندارد (٨٧) و از نعمت‌های حلالِ دلپذیری که خداوند به شما روزی کرده هزینه کنید، و از خداوندی که به او ایمان دارید [اطاعت کرده، از محرّماتش] بپرهیزید! (٨٨) خداوند شما را به سبب سوگندهای بیهوده [و بی‌اختیارتان] مجازات نمی‌کند، ولی به علت [نادیده‌گرفتن] سوگندهایی که به‌صورتی جدی خورده‌اید کیفرتان می‌دهد، کفارۀ شکستن سوگندهای جدی، غذادادن به ده نفر نیازمند است از غذاهای متوسطی که به خانوادۀ خود می‌خورانید، یا پوشاندن لباس به آن ده نفر، یا آزادکردن یک برده، پس کسی که [قدرت هیچ‌یک از آن سه کفاره را در خود] نیابد کفاره‌اش سه روز روزه است، این است مجازات سوگندهای جدی، زمانی که سوگند می‌خورید [و آن را می‌شکنید]، لازم است به سوگندهایتان پایبند باشید! این‌گونه، خداوند آیاتش را برای شما توضیح می‌دهد تا سپاسگزار باشید (٨٩) « 122 »
صفحه قبلي
ابتداي قرآن