مؤمنانی که ایمانشان را به ستمی [چون شرک] نیامیختند برای آنان ایمنی [از هر عذابی] است، ایشان هدایت‌یافتگانند (٨٢) این [مطالب استواری که گذشت] حجت و بُرهان ما بود که به ابراهیم در برابر قومش عطا کردیم، درجات هرکه را بخواهیم بالا می‌بریم؛ زیرا پروردگارت حکیم و داناست (٨٣) و اسحاق و یعقوب را به ابراهیم بخشیده، هریک را هدایت کردیم، و نوح را پیش از این، نعمتِ هدایت داده بودیم، و از فرزندان او داود و سلیمان و ایوب و یوسف و موسی و هارون را در عرصۀ هدایت قرار دادیم، ما این‌گونه، نیکوکاران را پاداش می‌دهیم (٨٤) و زکریا و یحیی و عیسی و الیاس [که از نسل اویند] همه از شایستگانند (٨٥) و اسماعیل و الیسَع و یونس و لوط [را هدایت کرده]، همه را بر جهانیان برتری دادیم (٨٦) و [کسانی] از پدران و فرزندان و برادرانشان [را به شرف هدایت اختصاص داده]، آنان را برگزیدیم، و به راهی مستقیم راهنمایی کردیم (٨٧) این هدایتِ خداست که هرکس از بندگانش را بخواهد به آن دلالت می‌کند، و اگر آنان برای خداوند شریک قرار داده بودند مسلّماً آنچه [عمل شایسته] انجام می‌دادند تباه و بی‌اثر می‌شد (٨٨) آنان [که در آیات گذشته نامشان برده شد] کسانی هستند که کتاب و منصب داوری و نبوت عطایشان کردیم، پس اگر اینان [که اهل مکه‌اند و امثالشان تا قیامت] منکر پیامبران و کتب آسمانی شوند یقیناً گروهی را می‌گماریم که نسبت به آنان و کتاب‌هایشان منکر نخواهند بود (٨٩) [پیامبرانی که از آنان یاد شد] کسانی هستند که خداوند هدایتشان کرد، پس به هدایت آنان اقتدا کن! و [به مردم] بگو: در برابر این [رسالت و کوششی که برای هدایت شما دارم] هیچ پاداشی از شما نمی‌خواهم، این [قرآن و رسالتم] جز یادآور حقایق برای جهانیان نیست (٩٠) « 138 »
صفحه قبلي
ابتداي قرآن