[یهودیانِ سفسطه‌گر و ضد اسلام،] خداوند را آن‌گونه که شایسته قدرشناسی اوست قدرشناسی نکردند، چون گفتند: خداوند به‌سوی هیچ بشری چیزی نفرستاده است، بگو: کتابی را که موسی آورده چه کسی فرستاده؟ درحالی‌که روشنگرِ [حقایق] و هدایتگر [به‌سوی احکام] است، شما آن را در صفحاتی ثبت می‌کنید، بخشی از آن را [که دلخواه شماست برای مردم] آشکار می‌کنید، و بسیاری از آن را [که حاوی صفات پیامبر و گواه نبوت او و حقانیت قرآن است] پنهان می‌دارید! درحالی‌که آنچه را شما و پدرانتان نمی‌دانستید [به‌وسیلۀ تورات] تعلیم گرفتید، بگو: فقط خدا. سپس آنان را رها کن تا در بیهوده‌گویی و بازیگری‌شان فروروند! (٩١) این [قرآن] کتابی است که ما آن را خجسته و پُرخیر نازل کردیم، تصدیق‌کنندۀ [حقانیت] کتاب‌های پیش از خود است، [آن را فرستادیم] تا مردم مکه و کسانی را که پیرامون آن هستند هشدار دهی، آنان‌که آخرت را باور دارند به آن ایمان می‌آورند درحالی‌که همواره بر نمازشان مراقبت می‌کنند (٩٢) ستمکارتر از کسی که به خدا دروغ می‌بندد؟ یا [ستمکارتر از] آنکه بگوید: به من وحی شده، درحالی‌که چیزی به او وحی نشده است، و نیز کسی که بگوید: من به‌زودی مانند آنچه را خدا نازل کرده، نازل می‌کنم چه کسی است؟ اگر ستمکاران را هنگامی که در سختی‌های مرگ فرو‌رفته‌اند ببینی [حادثۀ هول‌انگیزی را خواهی دید،] و [آن این‌که] فرشتگان دست‌های خود را به‌سوی آنان گشوده [نعره می‌کشند:] جان‌هایتان را بیرون کنید. امروز به سبب دروغ‌هایی که ظالمانه به خدا بستید و در برابر آیاتش تکبّر می‌کردید به عذاب خوار‌کننده‌ای مجازات می‌شوید (٩٣) [لحظۀ ورود به جهانِ دیگر به آنان خطاب می‌شود:] همان‌گونه که شما را نخستین‌بار [در رحِم مادر، تنها و دست خالی] آفریدیم اکنون هم تنها نزد ما آمدید، آنچه را [در دنیا] به شما داده بودیم پشت سرگذارده [از دست دادید] ، [امروز] شفیعانتان را [از بُت‌های جاندار و بی‌جان] که در تدبیر امورتان شریک [ربوبیت خدا] می‌پنداشتید با شما نمی‌بینیم! یقیناً پیوندهای شما [با همه‌چیز] بریده و آنچه گمان می‌کردید [شفیعان شما برای نجاتتان از هر خطری است] از دستتان رفته و گُم شده است! (٩٤) « 139 »
صفحه قبلي
ابتداي قرآن