و آن [زنِ باکرامت را یاد کن،] که دامنش را پاک نگاهداشت، پس ما از روح خود در او دمیدیم، و او و پسرش را معجزه و نشانهای [بزرگ از قدرت خود] برای جهانیان قرار دادیم (٩١) بیتردید این دین و راه و روش شما [که از سوی خداست] دین و راه و روشی واحد و یگانه است، و من پروردگار شمایم، پس مرا بپرستید (٩٢) ولی آنان در دینشان گروه گروه شدند، [هریک تابع آیینی ضد توحید و ساختگی شدند،] همۀ آنان بهسوی ما باز خواهند گشت [تا کیفر گروه گروه شدنشان را در دین ببینند] (٩٣) پس کسی که بخشی از کارهای شایسته را انجام دهد درحالیکه مؤمن باشد، نسبت به تلاشش ناسپاسی نخواهد شد، و ما بیتردید برای او [تلاشش را برای رسیدن به پاداش، بدون کم و کاست در نامۀ عملش] ثبت میکنیم (٩٤) بیتردید ممکن نیست [مردم] شهری که ما [به کیفر گناهانشان] هلاکشان کردیم [برای جبران گذشتۀ خود به دنیا بازگردند]، قطعاً باز نخواهند گشت (٩٥) [ سنّت الهی بر ثبت اعمالِ بندگان، و غیرممکنبودنِ بازگشتِ هلاکشدگان به دنیا تداوم دارد،] تا زمانی که راه بر [طایفۀ] یأجوج و مأجوج گشوده شود، و آنان از همۀ سرزمینهای مرتفع شتابان [به هرکجا] میتازند (٩٦) و آن وعدۀ حق [و حتمی که قیامت است] نزدیک شود، پس ناگهان چشمهای کافران خیره گردد، [و در آن حال گویند:] وای بر ما! که بهراستی ما از این [روز] در بیخبری [عمیقی] قرار داشتیم، بلکه ما ستمکار بودیم (٩٧) [به آنان گویند:] همانا شما و معبودانی که بهجای خداوند میپرستیدید هیزم دوزخید، و حتماً در آن وارد خواهید شد (٩٨) اگر این بُتها معبودانِ [برحق] بودند وارد دوزخ نمیشدند، درحالیکه همگی [بُتها و بُتپرستان] در آن جاودانهاند (٩٩) آنان در آنجا نعرههای دردناکی دارند، و در آنجا [سخنِ امیدوارکنندهای] نمیشنوند (١٠٠) بیتردید کسانی را که پیشتر از سوی ما به آنان وعدۀ نیک داده شده از دوزخ دورشان میدارند (١٠١) « 330 »