اگر به خداوند و آیاتی که بر بنده خودمان، روز جدایی حق از باطل همان روز برخورد دو گروه [مؤمن و کافر] نازل کردیم ایمان دارید، بدانید که آنچه از غنائم [جنگی یا هر طریق مشروعی] به دست آوردید، یکپنجم آن به خداوند و پیامبر و خویشانش و یتیمان و تهیدستان و درراهماندۀ بیزادوتوشه اختصاص دارد، خداوند بر هر کاری تواناست. (٤١) [روز رویارویی با دشمن] شما به سطح زمین نزدیکتر بودید، و دشمن در دامنهای بالاتر قرار داشت، و کاروان [تجاری قریش] در سطحی پایینتر از شما بود،[ اگر کاروان را تعقیب میکردید از منافع جهاد محروم میشدید] و چنانچه با یکدیگر [در مورد مکان جنگ،] وعده میگذاشتید دربارۀ وعدهگاه اختلاف میکردید،[ ولی پیروزی بهصورت غیرعادی نصیب شما شد] تا خداوند کاری را که براساس خواستهاش انجام شدنی بود تحقق دهد، برای اینکه هرکس هلاک میشود با دلیلی روشن هلاک شود، و هرکس حیات[ معنوی] مییابد با دلیلی روشن حیات یابد، همانا خداوند شنوا و داناست (٤٢) خداوند در عالم خواب [نفرات] دشمن را به تو اندک و ناچیز نشان داد، اگر آنان را بسیار نشان میداد، [شما ای مؤمنان بعد از آگاهی از آن] قطعاً سست میشدید، و در مورد جنگ دچار اختلاف میگشتید، اما خداوند [شما را] در امان داشت، او به اسرار و نیات باطنها آگاه است. (٤٣) چون [با دشمن] روبرو شدید، آنان را در نظرتان اندک، و شما را نیز در نظر آنان اندک نشان داد [لذا مسئله جنگ را ساده گرفتند و وارد جنگ شدند] تا خداوند کار [پیروزی شما و شکست دشمن] را که شدنی بود تحقق دهد، همه کارها بهسوی خداوند بازگردانده میشود، (٤٤) ای مؤمنان! چون [در میدان نبرد] با دشمن روبرو شدید ثابتقدم باشید و خدا را بسیار یاد کنید تا پیروزی نصیبتان شود. (٤٥) « 182 »