آیا [برای ایمان‌آوردن به قرآن] جز این [مسائل را به عنوان محرّکِ ایمان‌آوردن] انتظار دارندکه فرشتگان به‌سویشان آیند، یا پروردگارت [آشکارا] تجلی کند، یا برخی از نشانه‌های پروردگارت [مانند قیامت، هم‌اکنون] تحقق یابد؟! [معلوم است که با بهانه‌کردنِ این خواسته‌ها می‌خواهند از ایمان به قرآن همواره رویگردان باشند.] روزی که برخی از نشانه‌های پروردگارت [چون قیامت وآثارش] ظاهر شود ایمان‌آوردنِ کسی که پیش از آن ایمان نیاورده، یا در حال ایمان‌داشتن عمل شایسته‌ای انجام نداده سودی نخواهد داشت، بگو: [با این بهانه‌تراشی‌ها] منتظر [عذاب] باشید، ما هم منتظریم [که به عذاب دچار شوید] (١٥٨) بی‌تردید کسانی که دینشان را بخش‌بخش کردند [تا به بخشی که مطابق میلشان باشد عمل کنند و بخش دیگر را واگذارند]، و در نتیجه گروه‌گروه شدند تو را هیچ پیوند و کاری با آنان نیست [؛ زیرا از امت تو به حساب نمی‌آیند،] کار آنان فقط با خداست، آن‌گاه به اعمالی که همواره انجام می‌دادند آگاهشان می‌کند (١٥٩) آنان که کارِ نیک [به پیشگاه خداوند] بیاورند پاداششان ده برابر است، و آنان‌که کارِ بد بیاورند جز به مانند آن مجازات نشوند و مورد ستم قرار نمی‌گیرند (١٦٠) بگو: مسلّماً پروردگارم مرا به‌سوی راه مستقیم هدایت کرده؛ [راه مستقیمی] که دین ثابت و استوار است؛ همان دین ابراهیمِ یکتاپرست؛ که از مشرکان نبود (١٦١) بگو: نمازم، عبادتم، زندگی‌ام و مرگم فقط برای خداوند یکتا پروردگار جهانیان است (١٦٢) او را شریکی نیست، به این [یگانه‌دانستنِ او] مأمورم، و نخستین کسی بین شما می‌باشم که تسلیم خداوندم (١٦٣) بگو: آیا جز خدای یکتا پروردگار و مدبّری بطلبم؟ درحالی‌که او پروردگار و مدبّر همۀ امور است، و هیچ‌کس جز به زیان خود [عمل زشتی] مرتکب نمی‌شود، و هیچ سنگین‌باری، بارِ گناه دیگری را [به دوش خود] برنمی‌دارد، سپس بازگشت همۀ شما به‌سوی پروردگارتان خواهد بود، نهایتاً شما را به [حقانیت] آنچه دربارۀ آن اختلاف می‌کردید آگاه می‌کند (١٦٤) او کسی است که شما را در زمین جانشین [نسل‌های گذشته] قرار داد، و [مرتبۀ معنوی و مادّی] برخی از شما را بر بعضی دیگر به درجاتی بالا برد تا شما را در آنچه عطایتان کرده بیازماید، مسلّماً پروردگارت زودکیفر، و یقیناً بسیار آمرزنده و مهربان است (١٦٥) « 150 »
صفحه قبلي
ابتداي قرآن