قرآن را [از آسمانِ علم خود] به حق و درستی فرود آوردیم، و [بر پیامبر به‌وسیلۀ امین وحی،] به حق و درستی نازل شده، و تو را جز بشارت‌دهنده و هشداردهنده نفرستادیم (١٠٥) و قرآن را بخش‌بخش، [و آیه آیه] قرار دادیم تا آن را با درنگ و تأمل بر مردم بخوانی، و آن را تدریجاً [بر پایۀ مناسبت‌ها و حوادث و وقایع] نازل کردیم (١٠٦) بگو: خواه به آن ایمان بیاورید یا ایمان نیاورید [سود و زیانش متوجه خود شماست]، همانا کسانی که پیش از [نزول] آن از دانش بهره‌مند شده‌اند هنگامی که بر آنان خوانده شود سجده‌کنان به رو درافتند (١٠٧) و می‌گویند: پروردگارمان [از هر عیب و نقصی] پاک و منزّه است، یقیناً وعدۀ پروردگارمان [مبنی بر پاداشِ مؤمنان و کیفرِ کافران] انجام‌شدنی است (١٠٨) و گریه‌کنان به رو درافتند، و [شنیدنِ قرآن] بر خشوعشان می‌افزاید (١٠٩) بگو: چه [او را] اللّه بخوانید یا رحمان، هرکدام را بخوانید [فرقی نمی‌کند،] نیکوترین نام‌ها [که این دو نام هم از آن‌هاست] فقط ویژۀ اوست، نمازت را با صدای بلند، و نیز با صدای آهسته نخوان! بلکه میان این دو [صدا] راهی [میانه و معتدل] انتخاب کن! (١١٠) بگو: همۀ ستایش‌ها ویژۀ خداست که فرزندی برای خود نگرفته، و در فرمانروایی شریکی نداشته، و نه برای او به سبب ناتوانی سرپرست و یاری بوده است؛ بنابراین او را چنان‌که شایسته است بزرگ شمار! (١١١) شماره سوره 18 نام سوره کهف تعداد آيات 110 مکي به نام خدا که رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی همۀ ستایش‌ها ویژۀ خداست که این کتاب را بر بنده‌اش نازل کرد، و هیچ‌گونه انحرافی در آن قرار نداد (١) درحالی‌که مستقیم [و سامان‌دهندۀ زندگی انسان] است، [نزولش برای این است] که از سوی خود، [کافران را] از عذابی سخت بترساند، و به مؤمنانی که کارهای شایسته انجام می‌دهند مژده دهد که [پاداشی نیکو] برای آنان است (٢) درحالی‌که در آن [پاداشِ نیکو] جاودانه می‌مانند (٣) و [نیز] کسانی را که گفتند خداوند برای خود فرزندی انتخاب کرده هشدار دهد! (٤) « 293 »
صفحه قبلي
ابتداي قرآن
﴿١٠٩﴾ قُلِ ادْعُوا اللَّهَ أَوِ ادْعُوا الرَّحْمَٰنَ ۖ أَيًّا مَا تَدْعُوا فَلَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَىٰ ۚ وَلَا تَجْهَرْ بِصَلَاتِكَ وَلَا تُخَافِتْ بِهَا وَابْتَغِ بَيْنَ ذَٰلِكَ سَبِيلًا ﴿١١٠﴾ وَقُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يَتَّخِذْ وَلَدًا وَلَمْ يَكُنْ لَهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ وَلَمْ يَكُنْ لَهُ وَلِيٌّ مِنَ الذُّلِّ ۖ وَكَبِّرْهُ تَكْبِيرًا ﴿١١١﴾ 