[ذوالقَرنین پس از پایان کارِ سدّ] گفت: این نعمتی است از پروردگار من [به سود مردمی که از فتنۀ یأجوج و مأجوج رهایی یافتند، و این سدّ تا زمانی معین خواهد بود،] چون وعدۀ پروردگارم [برای برپاشدن قیامت] فرارسد آن را در هم کوبیده و با خاک یکسان خواهد کرد، و وعدۀ پروردگارم حق و انجامشدنی است (٩٨) در آن روز آنان را رها میکنیم که موجوار درهم در آمیزند.آنگاه در صور میدمند، پس همۀ آنان را جمع میکنیم؛ جمعی بسیار گسترده (٩٩) و دوزخ را در آن روز برای کافران آشکار میکنیم؛ آشکارکردنی هولانگیز (١٠٠) هم آنانکه چشمانشان از [دیدن] آیات و نشانههای [وجودِ] من در پردۀ [غفلت] بود و نمیتوانستند [سخنان حق را به گوش قبول] بشنوند (١٠١) آیا کافران پنداشتهاند [اگر] بندگانم را [که همه مملوک و نیازمندند] بهجای من سرپرست و کارسازِ [خود] بگیرند [در دنیا و آخرت سودی به حالشان دارد]؟! [چنین نیست]، مسلّماً ما دوزخ را برای پذیرایی کافران آماده کردهایم (١٠٢) بگو: آیا شما را از زیانکارترین مردم از نظر کوشش و تلاش آگاه کنیم؟ (١٠٣) هم آنانکه کوششان در زندگی دنیا تباه شده درحالیکه میپندارند کوششی نیکو دارند (١٠٤) اینانند که آیات پروردگارشان و لقای او را منکر شدند، پس تلاششان تباه و بیاثر شد و روز قیامت میزانی برای آنان [به سبب تباهشدنِ تلاششان] برپا نمیکنیم (١٠٥) این است [وضع و حال زیانکاران]، کیفرشان به سبب آنکه کفر ورزیدند و آیات من و پیامبرانم را به مسخره گرفتند دوزخ است (١٠٦) بهیقین مؤمنانی که کارهای شایسته انجام دادهاند بهشتهای فردوس جای پذیرایی از آنان است (١٠٧) در آن جاودانهاند، و خواهان انتقال از آن [بهجای دیگر] نیستند (١٠٨) بگو: اگر دریا برای [نوشتنِ] کلمات پروردگارم [که مخلوقات او هستند] مُرکب شود، پیش از آنکه کلمات پروردگارم پایان یابد قطعاً دریا به پایان میرسد؛ هرچند [دریایی دیگر] مانند آن دریا را به کمک بیاوریم (١٠٩) بگو: جز این نیست که من بشری چون شمایم، [با این تفاوت که] به من وحی میشود که: معبود شما فقط خداوند یکتاست. پس کسی که به لقای پروردگارش امید دارد باید کار شایسته انجام دهد، و هیچکس را در پرستشِ پروردگارش شریک نگیرد (١١٠) « 304 »