خدا را در روزهای معیّن [یازدهم، دوازدهم و سیزدهم ذو الحجه که ایام وقوف در مِنی است] یاد کنید [و قلباً مورد توجه قرار دهید]، پس هرکه در طول دو روز، [واجبات مِنی را انجام دهد و به کوچکردن از آن] شتاب ورزد، گناهی بر او نیست، و هرکه [تا روز سوم، کوچکردنش را] به تأخیر اندازد بر او هم گناهی نیست، [اختیارکردنِ وقوف در مِنی چه در دو روز، چه در سه روز] برای کسی است که [از همۀ محرّماتِ اِحرام] اجتناب کرده باشد. از خدا [اطاعت کنید و از محرّماتش] بپرهیزید! و بدانید که همۀ شما مسلّماً بهسوی او محشور خواهید شد (٢٠٣) و از مردم کسی است که گفتارش دربارۀ زندگی دنیا [و نقشههای به ظاهر زیبایش برای ادارۀ امور مردم و حکومت] برای تو بسیار خوشآیند [و قابل توجه] است، او [برای اینکه وانمود کند دلش برخوردار از صداقت است] خدا را بر آنچه در دل دارد شاهد میگیرد، درحالیکه [خداوند از دلش آگاه است که] او [قلباً] سرسختترین دشمنِ [تو و مسلمانان] است (٢٠٤) چون [چنین دشمنِ سرسختی] قدرت و حکومت یابد، میکوشد که در زمین تباهی و فتنهگری به بار آورد، و زراعت و نسل را [با ظلم و ستمِ فراوانی که میکند] نابود سازد؛ خداوند تباهی و فتنهگری را دوست ندارد (٢٠٥) چون به او گویند: از خدا [اطاعت کن و از محرّمات] بپرهیز، غرور و سرسختیاش وی را به گناه وامیدارد، پس دوزخ او را بس است، و قطعاً بد جایگاهی است! (٢٠٦) و از مردم کسی [چون علیبنابیطالب علیه السلام] است که جانش را برای بهدستآوردن خشنودی خدا میفروشد، و خداوند به بندگان بسیار مهرورز است (٢٠٧) ای اهل ایمان! همگی به عرصۀ تسلیم [در برابر خدا و اطاعت از او] درآیید، و از گامهای شیطان پیروی نکنید که او بیتردید، دشمن آشکار شما است (٢٠٨) چنانچه بعد از آنکه دلایل روشن برای شما آمد بلغزید [و به شرک و کفر و فرهنگهای شیطانی روی آرید] بدانید که خدا [در انتقام از شما،] توانای شکستناپذیر و حکیم است (٢٠٩) آیا [پیروان شیطان] جز این [مسائل را به عنوان محرّکِ ایمانآوردن به قیامت] انتظار دارند که [عذابِ] خدا و فرشتگانِ [مأمورِ عذاب] در سایبانهایی از ابر بهسوی آنان آیند، و کار [نابودی آنان] پایان یابد؛ بدونشک همۀ کارها بهسوی خداوند بازگردانده میشود (٢١٠) « 32 »