بگو: من فقط شما را بهوسیلۀ وحی هشدار میدهم، ولی کران، [بانگ] دعوت را هنگامی که هشدارشان دهند نمیشنوند (٤٥) اگر [سهم] اندکی از عذاب پروردگارت به آنان برسد مسلّماً خواهند گفت: وای بر ما که بیتردید ستمکار بودیم! (٤٦) روز قیامت ترازوهای عدالت را نصب میکنیم، پس به هیچکس کمترین ستمی نخواهد شد، اگر [عملِ انسان] هموزن دانۀ خردلی باشد آن را [برای سنجش به عرصۀ قیامت] میآوریم، و بس است که ما حسابگر باشیم (٤٧) مسلّماً به موسی و هارون [وسیلۀ] جداکنندۀ [حق از باطل]، و نور، و مایۀ تذکر برای پرهیزگاران عطا کردیم (٤٨) هم آنانکه در پنهانی [و خلوت] از پروردگارشان میترسند، و از قیامت در اضطراب و هراسند (٤٩) این [قرآنی] که نازل کردهایم وسیلۀ تذکر و خجسته و پُرخیر است، آیا باز هم شما [کافران] منکر آن هستید؟! (٥٠) همانا پیش از این به ابراهیم رشد و هدایتی که سزاوارش بود عطا کردیم، و ما به [لیاقت و شایستگی] او دانا بودیم (٥١) چون به پدر[خواندهاش] و به قومش گفت: این مجسمههایی که شما مشغول پرستش آنها شدهاید چیست؟ (٥٢) گفتند: پدرانمان را پرستندگانِ آنها یافتیم، [لذا از آنان پیروی میکنیم] (٥٣) [ابراهیم] گفت: یقیناً شما و پدرانتان در گمراهی آشکاری هستید (٥٤) گفتند: آیا حق را برای ما آوردهای، یا شوخی میکنی؟! (٥٥) گفت: [هرگز شوخی نمیکنم،] بلکه پروردگارتان [که مدبّر همۀ امور شماست همان] پروردگار آسمانها و زمین است؛ آن [پروردگار توانمندی] که آنها را پدید آورد، و من بر این [حقیقت پایبند، و] از گواهیدهندگانم (٥٦) [با خود گفت:] سوگند به خداوند! پس از آنکه شما [به بُتخانه] پشت کرده و [به خانهها یا دنبال کارهایتان] بروید دربارۀ بُتهایتان تدبیری به کار خواهم بست (٥٧) « 326 »