آیا ندانسته‌ای که خداوند شب را در روز، و روز را در شب فرومی‌بَرَد، و خورشید و ماه را به کار گرفته است که هرکدام تا مدتی معین روانند؟ مسلّماً خداوند به آنچه انجام می‌دهید آگاه است (٢٩) این [آفریده‌های شگفت، و این تحولات منظم] دلیل بر این است که خداوند حقِ محض است، و آنچه به‌جای او می‌پرستند باطل است؛ بی‌تردید خدا همان والامرتبه و بزرگ است (٣٠) آیا ندانسته‌ای که کشتی‌ها به سبب نعمت خدا [که فراهم‌آورنده اسباب و علل است] در دریا روانند؟ [فراهم‌آوردن عللِ حرکت کشتی‌ها روی آب دریا و اقیانوس‌ها] برای این [است] که [خداوند] برخی از نشانه‌های [قدرت] خود را به شما بنمایاند، بی‌تردید در این [حقیقت] برای هر شکیبای سپاس‌گزاری نشانه‌هایی [از قدرت و ربوبیت و رحمت خدا] است (٣١) چون آنان را در دریا موجی [به دنبال موجی] مانند ابرهای سایه‌انداز فروپوشد خدا را درحالی‌که ایمان را [از شرک] خالص کرده‌اند می‌خوانند، و چون با رساندنشان به خشکی نجاتشان دهد، برخی از آنان به راه راست پایبند می‌شوند، [و گروهی پیمان اخلاص را می‌شکنند؛] و آیات ما را جز هر دغلکارِ ناسپاسی انکار نمی‌کند (٣٢) ای مردم! از پروردگارتان [اطاعت کنید، و از محرّماتش] بپرهیزید، و از روزی بترسید که هیچ پدری چیزی [از عذاب را] از فرزندش دفع نمی‌کند، و نه هیچ فرزندی برطرف‌کنندۀ چیزی از [عذابِ] پدر خویش است، به‌یقین وعدۀ خداوند حق است، پس زندگی دنیا شما را نفریبد، و مبادا [شیطان] شما را [درحالی‌که ایمان و عمل ندارید] به [کرم و رحمت] خدا مغرور کند! (٣٣) همانا خداست که دانشِ [زمانِ برپایی] قیامت منحصر به اوست، و [تنها اوست که] باران را می‌فرستد، و [اوضاع و احوال] آنچه را در رحِم‌هاست می‌داند، هیچ‌کس نمی‌داند فردا چه چیزی [از خیر و شرّ] به دست می‌آورد، و اَحدی نمی‌داند در چه سرزمینی می‌میرد؛ قطعاً خداوند [به همۀ این امور] دانا و آگاه است (٣٤) « 414 »
صفحه قبلي
ابتداي قرآن