از مؤمنان مردانی هستند که به عهدی که با خداوند [برای ثبات قدم و دفاع از حق تا نثار جان] بسته بودند وفا کردند، برخی از آنان [عهد خود را تا شهیدشدن] به انجام رساندند، و بعضی [شهادت را] انتظار می‌برند، و به هیچ‌وجه [عهدشان را] تغییر نداده‌اند (٢٣) برای اینکه خداوند وفاکنندگان [به عهد] را به‌خاطر وفایشان پاداش دهد، و منافقان را اگر بخواهد عذاب کند، یا [اگر توبه کنند] توبۀ آنان را بپذیرد؛ زیرا خداوند همواره بسیار مهربان و آمرزنده است (٢٤) خداوند کافرانِ [شرکت‌کننده در جنگ خندق] را درحالی‌که به هیچ خیری [از پیروزی و غنیمت] دست نیافتند، با [درونِ آکنده از] خشمشان [از اطراف مدینه به مناطقشان] برگرداند، و مومنان را از [سختی و مشقّت] جنگ نجات داد؛ خداوند همواره نیرومند و توانای شکست‌ناپذیر است (٢٥) و کسانی از یهودیان را که از احزاب پشتیبانی کردند از قلعه‌های استوارشان پایین کشید [تا دردسترستان قرار گیرند]، و در دل‌هایشان ترسی شدید انداخت، [در نتیجه] گروهی را می‌کشتید و گروهی را اسیر می‌کردید (٢٦) و سرزمین و دیار و اموالشان را، و سرزمینی را که به آن قدم نگذاشته بودید به شما میراث داد، و خداوند بر هر کاری تواناست (٢٧) ای پیامبر! به همسرانت بگو: اگر زندگی دنیا و زینتش را می‌خواهید، [و از زندگی زاهدانه و قناعت‌پیشه‌ام ناراضی هستید] بیایید متاعی به شما پرداخت کرده، و با روشی پسندیده رهایتان سازم (٢٨) و اگر خدا و پیامبرش و سرای [آباد و جاویدان] آخرت را می‌خواهید همانا خداوند برای نیکوکاران از شما پاداش بزرگی آماده کرده است (٢٩) ای همسران پیامبر! هرکدام از شما کار زشتِ آشکاری را [چون نافرمانی از پیامبر، درخواست بی‌جا از او و آزاردادنش] مرتکب شود [بداند مصونیتی نخواهد داشت بلکه] عذابش دوچندان خواهد بود، و این [کار] بر خدا آسان است (٣٠) « 421 »
صفحه قبلي
ابتداي قرآن