یقیناً خداوند مؤمنانی را که کارهای شایسته انجام داده‌اند در بهشت‌هایی که از زیر [درختان] آن نهرها جاری است وارد می‌کند، و کافران بی‌توجه به فرجام آخرتشان همواره [از لذت‌های مادّی و هوس‌رانی] بهره می‌برند، و می‌خورند همان‌گونه که چهارپایان می‌خورند، و [سرانجام] جایگاهشان آتش است (١٢) چه‌بسیار شهرهایی که [مردمش] از [مردم] شهر تو که از آن بیرونت کردند نیرومندتر بودند، ما آنان را هلاک کردیم، و هیچ یاوری [برای نجاتشان از عذاب] نداشتند (١٣) آیا کسانی که متّکی بر دلیل روشنی از سوی پروردگارشان هستند [و به این سبب مؤمن می‌باشند] مانند آنانند که عمل زشتشان برایشان آراسته شد، و از خواسته‌های [نامشروع] خود پیروی کردند؟ (١٤) وصف بهشتی که به پرهیزگاران وعده داده‌اند [چنین است:] در آن نهرهایی است از جنس آبی که بدبوشدنی نیست، و نهرهایی از شیر که طعمش تغییر نکند، و نهرهایی از شراب که برای نوشندگان مایۀ لذت است، و نهرهایی از عسل خالص، و در آن از هرگونه میوه‌ای برای آنان مهیاست، و [از همه بهتر] آمرزشی از سوی پروردگارشان ویژۀ آنان است. آیا [بهشتیان] مانند کسانی هستند که در آتش جاودانه‌اند؟ و از آبی جوشان به آنان می‌نوشانند که روده‌هایشان را متلاشی می‌کند؟ (١٥) گروهی از این کافران دوزخی [با آمدن به محضرت] به [وحی و سخنان] تو گوش می‌دهند، چون از نزد تو بیرون می‌روند [از روی مسخره] به کسانی که اهل دانش و معرفت دینی‌اند می‌گویند: چند لحظه پیش چه گفت؟ [درحالی‌که وحی و سخنان پیامبر گویا و روشن است،] اینان کسانی هستند که خداوند [به کیفر عناد و کبرشان] بر دل‌هایشان مُهر [عدم درک حقایق] نهاده، در نتیجه از خواسته‌های [نامشروع] خود پیروی کرده‌اند، (١٦) و آنان‌که هدایت یافته‌اند خداوند بر هدایتشان افزوده، و روحیۀ اطاعت از حق و ترک محرّمات را [که تقواست] به آنان عطا کرده است (١٧) پس آیا [کافران] جز این را انتظار می‌کشند که ناگهان قیامت بر آنان فرارسد، درحالی‌که نشانه‌هایش پدیدار گشته، چون قیامت به‌سویشان آید چگونه هوشیار شدنشان از غفلت به آنان سود دهد؟! (١٨) بنابراین بدان که هیچ معبودی جز خدا نیست، و از میان رفتنِ تبعات و توطئه‌هایی که [به دست دشمنان در راه پیشرفت دعوتت به اسلام] برای تو و مردان و زنان با ایمان ایجاد شده از خداوند بخواه! خداوند محل رفت و آمد شما و قرارگاهتان را می‌داند (١٩) « 508 »
صفحه قبلي
ابتداي قرآن