از قوم یهود گروهی هستند که هنگام قرائت‌کردنِ دست‌نوشته‌ها[ی دروغ و آیات تحریف‌شده،] زبان خود را به‌صورتی پیچ‌و‌خم می‌دهند تا شما گمان کنید که [آنچه می‌خوانند] از کتاب [واقعی آسمانی] است، درحالی‌که از کتاب [نازل‌شدۀ خداوند] نیست، و [با بی‌شرمی] می‌گویند: این [آیاتی که می‌خوانیم] از سوی خداست، درحالی‌که از سوی خدا نیست. با آن‌که می‌دانند به خداوند دروغ می‌بندند (٧٨) برای هیچ انسانی شایسته نیست که خداوند به او کتاب و حکمت و نبوت دهد سپس به مردم بگوید: به‌جای این‌که بندۀ خدا باشید بندگان من باشید! بلکه [مسئولیتِ الهی و انسانی او اقتضا می‌کند که به مردم بگوید:] به دلیل این‌که کتاب [الهی] را از دیرباز فرا می‌گرفتید و آن را به دیگران تعلیم می‌دادید، الهی‌مسلک [و کاملاً یکتاپرست] باشید، (٧٩) و [نیز بر او روا نیست که] به شما فرمان دهد فرشتگان و پیامبران را مالک و معبود خود انتخاب کنید، آیا [چنین انسانی که دارای کتاب و حکمت و نبوت است] شما را پس از آن‌که تسلیم [حق] هستید فرمان کفرورزیدن [به حق] می‌دهد؟! (٨٠) [به یاد آرید] هنگامی که خداوند از پیامبران پیمان مُحکم گرفت که: آنچه از کتاب و حکمت به شما عطا کردم، [آن را تبلیغ کنید آن‌گاه به امت‌های خود بگویید که] چون در آینده پیامبری برای شما آمد که حقانیت آنچه را [از کتاب‌های آسمانی] نزد شماست تصدیق کرد باید به او مؤمن شوید، و لزوماً او را یاری دهید، [آن‌گاه] خداوند فرمود: آیا اقرار کردید؟ و پیمانِ مُحکمِ مرا [به شرط وفای به آن] پذیرفتید؟ گفتند: اقرار کردیم. خداوند فرمود: پس بر این پیمان گواه باشید، و من هم با شما از گواهانم (٨١) آن گروه [از اهل کتاب] که پس از این [پیمانِ محکمی که از پیامبران گرفته شد] از آن روی برتافته [در نتیجه از ایمان به پیامبر و قرآن امتناع کردند]، منحرف و نافرمانند (٨٢) آیا [یهود ونصاری و مشرکان بعد از این‌همه دلایل روشن و نشانه‌های استوار بر حقانیت دین خدا،] غیر دین خدا را خواستارند؟ درحالی‌که هرکس در آسمان‌ها و زمین است خواه‌و‌ناخواه تسلیم خداوند است، و همه را به‌سوی او بازمی‌گردانند (٨٣) « 60 »
صفحه قبلي
ابتداي قرآن