หลักฐานจากการเผาบ้านของท่านหญิงฟาฏิมะฮ์ ตอนที่ 2
แหล่งอ้างอิงของชีอะฮ์
ทัศนะของนักวิชาการ (อุละมาอ์) ชีอะฮ์ และคำรายงาน (ริวายะฮ์) ที่อ้างรายงานมาจากพวกเขามีเนื้อหาเช่นนี้คือ เมื่อพวกเขาต้องการที่จะนำตัวท่านอะลี (อ.) ไปยังมัสยิด พวกเขาก็ต้องเผชิญหน้ากับการต้านทานของท่านหญิงฟาฏิมะฮ์ (อ.) และท่านหญิงฟาฏิมะฮ์ (อ.) เพื่อที่จะยับยั้งและขัดขวางจากการที่พวกเขาจะนำตัวสามีของท่านไป ท่านต้องเผชิญกับการถูกทำร้ายอย่างมากมายทั้งทางร่างกายและจิตใจโดยที่เราไม่อาจจะบรรยายเรื่องราวทั้งหมดเหล่านั้นได้ด้วยคำพูดและปากกา เพียงแต่ต้องการที่จะชี้ให้เห็นบางแง่มุมทางประวัติศาสตร์ที่ถูกรายงานไว้เท่านั้น คำรายงานทางประวัติศาสตร์เกี่ยวกับประเด็นนี้ถูกบันทึกไว้อย่างมากมาย
เรื่องราวโดยสรุป ก็คือสิ่งที่ปรากฏอยู่ในจดหมายของอุมัรเองที่ส่งไปถึงมุอาวิยะฮ์ ส่วนหนึ่งในของจดหมายเขาได้เขียนเช่นนี้ว่า “…เมื่อฉันจุดไฟเผาประตูหน้าบ้านแล้ว (ฉันก็เข้าไปในบ้าน) แต่ฟาฏิมะฮ์ได้ใช้ประตูบ้านเป็นเกราะป้องกันตัวเอง และขัดขวางฉันและสหายของฉันไม่ให้เข้าไปในบ้าน ฉันได้ฟาดลงไปที่ต้นแขนของนางด้วยแส้จนกระทั่งรอยเฆี่ยนตีนั้นปรากฏบนต้นแขนของนางประหนึ่งดั่งปลอกแขน ในช่วงเวลานั้นเอง เสียงร้องโอดครวญของนางได้ดังขึ้นจนฉันเกือบจะใจอ่อนและเกิดความสงสารนาง แต่เมื่อฉันนึกถึงผู้ถูกสังหารในสงครามบะดัรและสงครามอุฮุดที่ถูกสังหารโดยน้ำมือของอะลี… ทำให้ไฟแห่งความโกรธแค้นของฉันลุกโชนมากยิ่งขึ้น ฉันกระแทกเข้าไปที่ประตูจนกระทั่งแรงกระแทกนั้นทำให้ทารกในครรภ์ของนาง (ที่ชื่อว่ามุห์ซิน) ได้แท้งออกมา
فَعِنْدَ ذلك صَرَخَتْ فاطِمَةُ صَرْخةً… فَقالَتْ یا اَبَتاهُ یا رَسُولَ اللهِ هکَذا کانَ یُفْعَل َبِحَبیبَتِك وَ اِبْنَتِك…
ในช่วงเวลานั้นเองที่ฟาฏิมะฮ์ได้ร้องคร่ำครวญ… แล้วนางก็พูดขึ้นว่า “โอ้พ่อจ๋า โอ้ท่านศาสนทูตแห่งอัลลอฮ์! พวกเขากระทำได้ถึงเพียงนี้เชียวหรือกับแก้วตาดวงใจของท่านและลูกสาวของท่าน…”ต่อจากนั้นนางได้ร้องเรียกว่า “โอ้ฟิดเฏาะฮ์เอ๋ย! ช่วยฉันด้วย พวกเขาได้ฆ่าลูกน้อยของฉันแล้ว” จากนั้นนางได้พิงร่างของนางกับผนัง ฉันได้ผลักนางออกไปข้างๆ และเข้าไปในบ้าน แม้นางจะมีสภาพเช่นนั้นแต่ก็พยายามที่จะขัดขวาง (ไม่ให้นำตัวอะลีไป) มะนาซได้ตบไปบนผ้าคลุมกายซึ่งโดนใบหน้าของนางอย่างแรง จนกระทั่งต่างหูหลุดออกจากหูของนางและหล่นลงบนพื้น…” (10)
สิ่งที่อธิบายไปแล้วนั้นเป็นเรื่องน่าหดหู่ใจยิ่งนักที่ต้องนำมาเขียนลงในหน้ากระดาษนี้ นี่เป็นเพียงแง่มุมหนึ่งของความอธรรมที่ได้ประสบกับ “หัวหน้าของปวงสตรีแห่งโลกทั้งสอง” (11)
แหล่งอ้างอิง
[1] ชัรห์-นะฮ์ญุลบะลาเฆาะฮ์, อิบนุอะบิลฮะดีด เล่มที่2 หน้าที่ 60
[2] ตัลคีซ-อัชชาฟี, ซัยยิดมุรตะฎอ, เล่มที่ 3 หน้าที่ 76, อัตตัลคีซ, เคฏูซี
[3] อิษบาฏุลวะซียะฮ์, มัซอูดี (พิมพ์ที่กรุงเบรุต) หน้าที่ 153 (บางพิมพ์ หน้าที่ 23-24)
[4] อัลมิลัล วัลนิฮัล, อับดุลการีมชะฮ์ริซตานี, เล่มที่ 1 หน้าที่ 57
[5] อัลฟัรกุ บัยนัลฟิร็อก, อับดุลกอฮิรอัลอัซฟะรออินี, หน้าที่ 107
[6] อัลวาฟี บิลวะฟะยาต, อัซซ็อฟดีเล่มที่ 5 หน้าที่ 34, ซะฟีนะตุลบิฮาร,เชคอับบาซ กุมมี, เล่มที่ 2 หน้าที่ 292
[7] อัลอิมามะฮ์ วัลคิลาฟะฮ์, มะกอติลอิบนุอะฏียะฮ์, หน้าที่ 160-161
[8] ชัรห์-นะฮ์ญุลบะลาเฆาะฮ์, อิบนุอะบิลฮะดีด, เล่มที่ 14 หน้าที่ 193
[9] ชัรห์-นะฮ์ญุลบะลาเฆาะฮ์,อิบนุอะบิลฮะดีด, เล่มที่ 2 หน้าที่ 21
[10] บิฮารุลอันวาร, เล่มที่ 30 หน้าที่293 (พิมพ์ใหม่) ริยานุชชะรีอะฮ์, เล่มที่ 1 หน้าที่ 267
[11] หนังสือ “อัลฮุญูม อะลาบัยติ ฟาฏิมะฮ์” ฮุเซน เฆบ ฆุลามี ได้วิเคราะห์ตรวจสอบคำรายงาน (ริวายะฮ์) เหล่านี้เป็นอย่างดีแล้ว
บทความโดย : เชคมุฮัมมัดนาอีม ประดับญาติ
ขอขอบคุณเว็บไซต์ซอฮิบซะมาน
