با اقتدا و اعتصام به رسول خدا میتوان ولی الله شد؛ چنانکه حارثة بن مالک به مدد تعلیم پیامبر بدان مقام منیع بار یافت. هر کس به اندازه همّت خویش میتواند راه ولایت را طی کند و به همان نسبت هم ارزش یابد. بنابر این اگر کسی راهیِ راه نبوت بود میتواند از ولایت سهمی ببرد گرچه از نبوت و رسالت محروم است، چون آن مقامها موهبتی است الهی که نمیتوان آن را با آموختن یا تهذیب و تزکیه فرا گرفت ولی میتوان با تهذیب و تزکیه به مقام ولایت رسید و معصوم شد و اگر کسی معصوم شد، رفتار و گفتار او حجت خداست.
بر این اساس انسان میتواند از لحاظ علم و عمل، تا لقای خداوند سبحان تعالی یابد و به استثنای سِمتهای خصوصی بقیه را به میزان استعداد و امکاناتش، تحصیل کند.
یکی از ثمرات اقتدای به پیامبر، «آگاهی از غیب» است. اصل آگاهی پیامبر از غیب و اِخبار آن حضرت به دیگران، به طور قطع از قرآن و سنّت استفاده میشود. قرآن کریم هم اصل امکان آگاهی از غیب و هم وقوعش را تثبیت کرده است. امکان نیل به این مقام، علماً و عملاً اثبات شده است.
بیان اجمالی راه رسیدن به این کمال آن است که روح چون مجرد است در رهن عالم طبیعت نیست و تنها زنگاری از تعلقات طبیعت روی آن را میپوشاند؛ اگر کسی روح خود را با تزکیه تهذیب، صیقل داد، آنگاه این آینه شفاف را در جهت صحیح، نگه داشت اسرار عالم در آن میتابد.
یکی دیگر از مقاماتی که انسان میتواند با تأسی به رسول اکرم(ص) به آن راه یابد، «کرامت» است. کرامت آن است که شخص بتواند زیر پوشش ولایت، خرق عادت کند.
