چرا معجزه پیامبر (ص) نسبت به انبیای گذشته کمتر است؟

تفاوت قرآن کریم با دیگر معجزه های الهی در این است که معجزه های غیر قرآنی در مقطع خاصی از زمان انجام گرفته اند و پس از انجام معجزه توسط پیامبران الهی اثری از معجزه باقی نمانده است، مانند اژدها شدن عصای موسی، سخن گفتن حضرت عیسی در گهواره، زنده شدن مرده به اعجاز آن حضرت و ماجرای شق القمر که یکی از اعجازهای پیامبر اسلام است.
قرآن معجزه جاویدان است که پس از نزولش از ساحت قدس الهی تا انقراض عالم اعجاز آن باقی خواهد ماند. رسول خداصلی الله وعلیه وآله قرآن را معجزه ای جاودانی و برهانی قاطع بر پیامبری خویش، به همه جهانیان و برای همیشه، عرضه داشته است. اکنون بعد از گذشت چهارده قرن، این ندای الهی هر صبح و شام به وسیله فرستنده ها به گوش جهانیان میرسد و حجت را برایشان تمام می کند .
سرّ این که رسول گرامی اسلام با چنین معجزه ای از دیگر پیامبران امتیاز یافته، این است که آیین او، آیین خاتم و جاودانه است، و آیین جاودانه نیاز به معجزه ای جاودان دارد تا در عصر و نسلی برهان قاطع نبوت باشد.(1)
البته غیر از قرآن، معجزات دیگری از طرف حضرت در زمان خود صادر شده است و معجزه پیامبر منحصر در قرآن نیست. معجزاتی مانند شهادت سنگریزه به رسالت پیامبر و شق القمر که در قرآن به آن اشاره شده است.
اما اهمیت اسلام و معجزات پیامبر ، در معجزه جاودان آن یعنی قرآن است، زیرا معجزات دیگر تنها برای مردم زمان پیامبر می تواند مفید باشد و در ایمان آن‌ها تأثیر داشته باشد، نه برای انسان‌ها در عصر‌های بعد، چون قابل مشاهده نیست.
اما اگر معجزه‌ای باشد که برای دیگر انسان‌ها و اکنون نیز قابل مشاهده باشد، اهمیت آن را بسیار بیشتر می‌کند.