نجواى عاشقانه

در اين مقام ، عصايى چوبين به خاطر هدفى مثبت ، محور گفتار ميان عاشق و معشوق قرار مى گيرد و سبب مى شود كه اين گفتار تا حدى طولانى شود و عاشق با معشوق نرد عشق ببازد ؛ اما اگر محور گفتار ميان عاشق و معشوق عبادتى چون نماز باشد آن هم محورى به معنويت نماز و اين محور سبب حضور عاشق در محضر معشوق گردد و مقدماتى چون طهارت ظاهر و باطن اين محور را بدرقه كند و حقيقتى چون قبله براى ايستادن در حضور معشوق به عاشق جهت دهد ، عاشق در فضاى اين عبادت و رابطه معنوى به ثناى معشوق و حمد و سپاس او برخيزد و از برجسته ترين اوصاف او سخن به ميان آورد و زيباترين و پرمنفعت ترين درخواست ها را از معشوق بنمايد ، براى عاشق در دنيا و آخرت از نظر تصفيه باطن و تجليات قلبى و ظهور كمالات و كرامات و تحقق اجر و پاداش و رخ نشان دادن فيوضات ، چه اتفاقى خواهد افتاد ؟
آيا كسى غير معشوق مى داند كه از اين حضور و رابطه و از اين راز و نياز عاشقانه و از اين دعاهايى كه در اين عبادت ، استجابتش قطعى است چه ره آوردى از جانب معشوق نصيب عاشق مى شود ؟
اللّه اكبر ! خدا ـ اين معشوق والاى ازلى و ابدى كه همه چيز در برابر عظمتش كوچك است ـ برتر و والاتر از اين است كه به دايره وصف درآيد .
به نام خدا كه رحمتش بى اندازه است و مهربانى اش هميشگى.
همه ستايش ها، ويژه خداست كه مالك و مربّى جهانيان است . * رحمتش بى اندازه و مهربانى اش هميشگى است . * صاحب و داراى روز پاداش است . * [ پروردگارا ! ] فقط تو را مى پرستيم وتنها از تو يارى مى خواهيم . * ما را به راهِ راست هدايت كن . * راه كسانى [ چون پيامبران ، صدّيقان ، شهيدان و صالحان ] كه به آنان نعمتِ [ ايمان ، عمل شايسته و اخلاق حسنه [عطاكردى ، هم آنان كه نه مورد خشم تواند و نه گمراه اند 12 .
اين معانى و مفاهيم گوشه اى از سوره مباركه حمد است كه وقتى از جانب معشوق به عنوان عبادت و بندگى پذيرفته شود و آنگاه در وجود عاشق عينيت يابد و عملاً رخ نشان دهد ، عاشق متخلق به اخلاق اللّه مى شود و وجودش تبديل به دريايى بى كران از معنويت و كرامت و عشق و محبّت مى گردد و دنيا و آخرتش آباد و سزاوار سكونت دائم و هميشگى در بهشت عنبر سرشت مى شود .
پيامبر بزرگ اسلام صلي الله عليه و آله در روايتى به گوشه اى از آثار سوره حمد كه بخشى از نماز را تشكيل مى دهد اشاره مى كند ، آن حضرت به جابر بن عبداللّه انصارى مى فرمايد :
آيا برترين سوره اى را كه خدا در كتابش نازل فرموده به تو تعليم ندهم ؟ جابر گفت : پدر و مادرم فدايت ، آن سوره را به من بياموز ، پس پيامبر صلي الله عليه و آله ام الكتاب را كه سوره حمد است به او آموخت ، سپس فرمود : جابر ! آيا تو را از حقيقتى از حقايق اين سوره آگاه كنم ؟ جابر گفت : پدر و مادرم فدايت ، آرى ؛ آگاه كن ، حضرت فرمود : اين سوره درمان هر دردى است جز مرگ !  .