محبّت و عشق اهل ايمان محبتى نيست كه در خانه قلب حبس باشد و منافعش به ديگران نرسد ، محبتى است جهت دار ، و مثبت و داراى كاربردى عظيم ، محبتى است كه چون نور خورشيد به هر كس و به هر خانه اى و به هر موجودى و به هر سرزمينى مى تابد ، نمى توان جلوى تابش آن را گرفت .
كسى نمى توانست مانع هزينه شدن محبّت انبياء و امامان قدس سرهما و اوليا شود ، آنان عاشق خلق حق بودند و تا جايى كه در قدرتشان بود از هزينه كردن عشق و محبّت خود دريغ نداشتند .
اهل حالى اين روايت با ارزش را از كتاب « جنّات الخلود » نقل مى كرد :
پيامبر صلي الله عليه و آله در شب معراج از حضرت حق پرسيد : نهايتاً با امت من در قيامت چه خواهى كرد ؟ به رسول خدا صلي الله عليه و آله خطاب شد : قيامت محشرم را دو بخش مى كنم ، از يك بخش محشر تو فرياد بزن : امتى امتى و من از بخش ديگر پاسخ مى دهم : رحمتى رحمتى !
توجه داشته باشيم كه عنوان امت بر هر كسى صادق نيست ، اين عنوان ويژه مردمى است كه از ايمان و عمل و اخلاق در حدّ لازم برخوردار باشند و شايستگى جلب رحمت خدا در آنان موجود باشد .
ممكن است برخى در ابتداى كار مصداق امت باشند ولى در پايان عمر از اين مصداق خارج گردند و ممكن است در ابتداى عمر مصداق امت نباشند ولى پس از آن مصداق امت گردند .
منبع : برگرفته از کتاب با کاروان نور استاد حسین انصاریان
