مهرورزى موسى عليه السلام

از جمله عللى كه موسى بن عمران عليه السلام را به مقامات موسويّه و درجات عاليه رسانيد و او را در دايره محبوبيت الهيه قرار داد ، سجده هاى فروتنانه اش در پيشگاه حق و مهرورزى اش نسبت به خلق بود .
خدا به او فرمود : روزگارى كه به شغل شبانى و چرانيدن گوسپندان اشتغال داشتى ، برّه اى از ميان گلّه گريخت ، تو به دنبال او روان شدى ، به اندازه اى آن برّه تو را به دنبال خود دوانيد كه خسته شدى ولى در نهايت به او رسيدى و او را بغل گرفته ، نوازش كردى و به گلّه بازگردانيدى و بر او خشم نگرفتى و به وى تندى ننمودى ، كسى كه با حيوان رميده اى اين گونه برخورد كند لايق و شايسته معلمى و هدايت گرى نسبت به انسان هاست ، از اين جهت به مقام نبوت و رسالت برگزيده شد .
مردان خدا پرده پندار دريدند                      يعنى همه جا غير خدا يار نديدند
 هر دست كه دادند از آن دست گرفتند                     هر نكته كه گفتند همان نكته شنيدند
 يك طايفه را بهر مكافات سرشتند                          يك سلسله را بهر ملاقات گزيدند
 همت طلب از باطن پيران سحرخيز                        زيرا كه يكى را ز دو عالم طلبيدند
   
 زنهار مزن دست به دامان گروهى                        كز حق ببريدند و به باطل گرويدند
 مرغان نظرباز سبك سير فروغى                           از دامگه خاك بر افلاك پريدند
 كوتاه نظر غافل از آن سرو بلند است                    كين جامه به اندازه هر كس نبريدند