قهر نمودن در اخلاق اسلامي داراي چه محدود و شرايطي است؟

 در فرهنگ اسلامي دوستيها و دشمنيها براي خداست. پيوند ايماني مؤمنان باعث مي شود يكديگر را دوست داشته، از دشمنان يكديگر تبري بجويند از اين رو قهر كردن مؤمنان با يكديگر در احاديث مورد نكوهش قرار گرفته است. از برخي از احاديث استفاده مي شود كه هر يك از آن دو نفري كه قهر كرده اند در آشتي از ديگري پيشي بگيدر، در قيامت به سوي بهشت پيشي خواهد گرفت.
يكي از ارزشهاي بزرگ اخلاقي عفو و گذشت و نيكي كردن به كسي است كه به انسان بدي كرده است و اين مطلب در احاديث فراواني يادآوري شده است.
گاه بنابر مصالحي، مثل امر به معروف و براي ترك دادن منكري، قهر كردن ضرورت نيز مي يابد و در بينش اسلامي از آن به عنوان حركتي در راستاي سازندگي استفاده مي گردد. اما به هر حال بايد خود شخص شرايط و اوضاع را بررسي نمايد. در كلمات معصومان((عليهم السلام)) آمده است:«سزاوار نيست قهر با برادر مؤمن بيش از سه روز ادامه يابد». و چنين است كه پيامبر اكرم((صلي الله عليه وآله)) در تنبيه كودكان نيز قهر را تجويز نموده، اما فرموده اند كه طولاني نشود.