رشد استعدادهاي انساني، به گونه متوازن و متعالي، تنها در سايه وحي و دين امكان پذير است. رشد واقعي استعدادهاي انساني، آن گاه امكان پذير است كه انسان استعدادهاي خود را در جهتي عالي تر از وجود خود به كار گيرد نه در جهتي مساوي يا پست تر جهت و هدف عالي تر، خداي غنّي حميد است.
براي اين كه انسان، در زندگي اش جهت خويش را خدايي كند و به عبارت ديگر خشنودي و خواست او را بخواهد، بايد سرمايه هايي به دست آورد كه عبارتند از:
الف - شناخت خود، جهان، آفريدگار هستي، معاد و...
ب - ايمان يا باور قلبي به شناخت ها و ارتباط عاطفي و قلبي با آنها.
ج - تقوا يعني به كار بستن آنچه از شناخت ها و باورهاي قلبي پديد مي آيد و عمل كردن به اين آگاهي ها و ايمان ها در متن زندگي.
منبع : پاسخگو
