
شك
- تاریخ انتشار: 12 خرداد 1389
- تعداد بازدید: 504
از ديگر گناهان قلب ، شك است ، البته شك در علوم ظاهرى چندان عيب ندارد ، ولى در مسائل حقى كه حق بودنش با استدلال و برهان عقلى ، يا با قرآن ، يا با روايات صحيحه روشن است ، شك جا ندارد و شككننده از ميدان انصاف به طور كامل دور است و اين حركت ناصواب قلب بر خلاف حقيقت عقل و فطرت و وجدان است .
يك پيامبر ، براى اثبات صدق گفتارش به اذن حضرت حق داراى معجزه است ، چنانچه قرآن مىفرمايد كه مرده زنده مىكند ؛ كور مادرزاد شفا مىدهد ؛ مرض پيسى را از بين مىبرد ؛ از غيب خبر مىدهد ؛ عصا به سنگ مىكوبد ، از آن دوازده چشمه آب مىجوشد ؛ ماه را دو نيمه مىكند ؛ از دل كوه شتر زنده بيرون مىآورد ؛ قطعه خاك را با دم خدايى تبديل به پرنده زنده مىكند و در آخرين مرحله قرآن را به عنوان آخرين معجزه و به عنوان معجزه ابدى ارائه مىكند ، و مىگويد : با اين دلايل حقّه من فرستاده خدايم . آنگاه يك انسان اين همه واقعيتهاى روشنتر از روز را ببيند و در مرز دودلى قرار بگيرد كه آيا اين انسان راست مىگويد يا نه ؟!! قلب چنين آدمى واقعا مريض است و شك او در برابر حق زمينه ساز هر نوع بدبختى اوست . راستى در برابر حقِ آشكار ، حق بر مبناى برهان و حجت ، حق فروزندهتر از آفتاب ، جاى شك و ترديد است ؟!