نشانه‏هاى اولياى الهى

 
ايمان ، حقيقى است چون درخت پاك كه ريشه محكم و استوار در عرصه‏گاه توحيد دارد و شاخ و برگ و ميوه‏اش فضائل و خصائل و صفاتى است كه براى دنيا و آخرت انسان مفيد است . ايمان ، پيوند عاشقانه مؤمن با خداى لا يزال است كه مستجمع جميع صفات كمال است ، پيوندى كه ناشى از معرفت و آگاهى‏ها از افق وجود انسان است . ايمان ، باور و محبّت و عشق قلبى به منبع همه خوبى‏ها يعنى حضرت رب العزه است كه اين باور و محبّت و عشق قلبى موجب مى‏شود انسان با همه وجود از معشوق رنگ بگيرد و از خواسته‏هاى سعادت‏بخش او پيروى كند و اطاعت نمايد . قرآن و روايات ، نشانه‏ها و علامت‏ها و خصلت‏هايى را براى اهل ايمان بيان مى‏كنند كه همه آن‏ها ظهور عينى و عملى ايمان در مؤمن است و آن نشانه‏ها و خصلت‏ها جز از آن ريشه معنوى و حقيقت الهى و ملكوتى نمى‏رويد . مؤمن به سبب ايمانش دريايى از شوق و عشق و محبّت است و به اين خاطر عاشق تحقق صفات مثبت در خود و علاقه‏مند به ظهور ارزش‏ها در خويش و دوستدار الفت و انس و يكرنگى و صداقت و معاشرت بامردم است تا آنان را از اين طريق به حسنات و ارزش‏ها آشنا كند و پس از آشنايى ، زمينه آراستن آنان را به آن حسنات و ارزش‏ها فراهم نمايد . رسول خدا صلي الله عليه و آله در روايتى مى‏فرمايد :
« الُمؤْمِنُ يَألَفُ وَلا خَيْرَ فِيمَنْ لا يَأْلَفُ وَلا يُؤْلَفُ وَخَيْرُ النّاسِ أَنْفَعُهُمْ للناسِ ».

مؤمن با مردم اهل انس و يك رنگى و صداقت و معاشرت است و با او هم انس و يكرنگى برقرار مى‏شود و كسى كه با مردم انس نمى‏گيرد و با او انس گرفته نمى‏شود ، هيچ خيرى ندارد و بهترين مردم ، سودمندترين آنان نسبت به مردم است . از اين روايت به صراحت استفاده مى‏شود كه مؤمن در انس گرفتن با مردم و در برقرار كردن الفت با ايشان نيتى جز اين ندارد كه فراوان‏ترين بهره و سود را به آنان برساند و بهترين منفعت را نصيب ايشان كند و بى‏ترديد آگاه كردن آنان از ارزش‏ها و خصلت‏هايى كه محصول ايمان است و زمينه‏سازى براى آراسته شدنشان به آن ارزش‏ها كه از طريق الفت و انس ميسر است ، بهترين راه سودرسانى به آنان است و بر اين اساس مؤمن بهترين انسان است چنان كه در حديث است : « وَخَيْرُ الناسِ أَنْفَعَهُمْ لِلنَّاسِ »  .