عاشقى که به مقام وصل رسیده بود

در کتاب ها نوشته اند که عاشقى به مقام اتصال رسیده بود، دیگر گریه اش قطع نمى شد، مگر این که سرش را گرم مى کردند والاّ تا از سرگرمى درمى آمد، گریه مى کرد، به او گفتند : ناشکرى نکن تو که به مقام وصل رسیده اى. گفت : آخر چه برایتان بگویم، آتش وصل داغ تر از آتش هجران است. شدّت وصل با درد هجر قابل مقایسه نیست، اما تکرار لازم دارد، تکرار بامعرفت هم لازم دارد، تکرار با بینایى هم لازم دارد. با این نوع عباداتى که بعضى ها داریم، رشته تنیده نمى شود، بلکه همان نخ نازک است. البته جهنّم نمى رویم، ولى به آن مقامات عالى هم که مى توانیم برسیم، نمى رسیم. ما هستیم و همین طبقه اول بهشت یک باغى به ما بدهند و بگویند : برو، در دنیا هم با محسوسات دلت خوش بوده، همین جا هم با چهار درخت سیب و گلابى و دو چشمه خوش باش.