اما مرحله بعد فناى در صفات است. دیگران رنگ ها و شکل ها مى بینند، دیگران قیافه ها مى بینند، اما عارف از ذات فرش تا فوق عرش همه را به صورت یک تابلو و یک آیینه مى بیند که عکس صفات الهى در آن تجلّى کرده است. این ها هیچ کدام صفت ندارند، تمام عکس صفات یارند. هر کس هر زیبایى اى که دارد، تجلّى دورى از زیبایى وجود مقدّس اوست که عالم را به صورت آیینه مى بیند :
گیتى و خوبان آن در نظر آیینه اى است
دیده ندید اندر آن جز رخ زیباى یار
