تکلیف و تاثیرات آن

اما تکلیف، مسئولیت و وظیفه کارش این است که نَفْس و تمام حالاتش را از آن چه در آن هست، درآورد و تبدیل کند. البته ایّام تبدیل، ایّام بسیار سختى است، ایّام پر رنج و مشقّتى است، ولى خدا و همه انبیا، امامان، اولیا و عاشقان خدا به انسان‏ها فرموده‏اند که این رنج، مشقّت و دردِ تبدیل شدن تمام روابط مادى به روابط الهى را چند روز تحمّل کنند و با این درد و رنج بسازند، این مشقّت را به جان بخرند و قبول کنند، به خودشان بقبولانند و خود را وادار کنند که این روابط، تبدیل به روابط الهى شود، چرا که انسان بعد این مشقّت و تحمّل رنج چند روزه «تَمَتَّعَ طَوِیلاً»، یعنى منافع ابدى و دائمى خواهد بُرد، اما اگر بخواهد در همین روابط مادى محض که محصولى جز لذت بردن بدن ندارد، بماند، بالاترین خطر را براى عمق وجود، معنویّت و واقعیّات انسان دارد، اگر بخواهد به این چند روزه لذت بردن قناعت کند و این روابط مادى را به روابط الهى تبدیل نکند، درست است که در این چند روزه البته تا وقتى که بدنش سر پا باشد، لذت مى‏بَرَد، ولى بعد از مدتى به تدریج، ساختمان بدن او رو به ویرانى و خرابى آورده، در بدن او فعل و انفعالاتى ایجاد مى‏شود که نه تنها همان لذت را هم نمى‏برد، بلکه از لذت‏ها درد هم مى‏کشد.