بسم اللّه الرحمن الرحیم، به نام تو، به یاد تو، براى تو، اى مستجمع جمیع صفات کمال، اى رحمان ؛ یعنى من علاقه به رحمانیّت دارم؟ این دل تو باید تجلّى گاه رحمانیّت حق باشد. دل باید به تمام مومنین حالت رحمت داشته باشد، از هیچ مومنى بدت نیاید، به قیافه ظاهر مومن نگاه نکنید که این خوش قیافه است و آن بد قیافه، این سیاه است و آن سپید، این شهرى است، آن دهاتى، این دولتى است و آن آزاد. فقط مومن براى تو مطرح باشد و رحمانیّت وجود مقدّس او درون را روشن کند. رحیم، یعنى خدایى که در قیامت فقط به مومن نظر دارد، با غیر مومن کارى ندارد. الان که رحیم مى گویى، یک مرتبه باید خودت را در دادگاه قیامت ببینى. ببینى آیا مولا تو را مى خواهد یا نمى خواهد؟ مى پسندد یا نمى پسندد؟ عشق به تو دارد یا خشم به تو؟ در رحیمیّت در بسم اللّه الرحمن الرحیم، در دادگاه.
