هدايت ، بالاترين نعمت خدا

انسان والا انسانى است كه در تمام برنامه هاى حيات داراى محاسبه باشد ؛ در آيات قرآن و روايات مهم اسلامى ، از انسان دعوت شده كه در تمام برنامه ها اهل حساب باشد ، محاسبه مسائل زندگى و واقعيت ها ، از آدمى موجودى منظم و پرمنفعت خواهد ساخت . انسان قبل از ورود به هر كارى ، اگر نسبت به آن كار و نتيجه آن در زندگى حسابگر باشد ، كم تر زيان خواهد ديد و شايد بتوان گفت : دامنش به ضرر و خسارت آلوده نخواهد شد .
از مراحلى كه انسان واجب است به محاسبه برخيزد ، مسئله نعمت هاى خدادادى است ، فكر كند و محاسبه نمايد كه پروردگار مهربان چقدر نعمت ، اعم از مادى و معنوى نصيب او كرده و اين نعمت هاى ظاهرى و باطنى را براى چه هدفى در اختيار انسان قرار داده است ؟
از طريق محاسبه نعمت ها آدمى به ميدان شكر منعم مى رسد و هر نعمتى را براى اداى شكر واقعى در همان جايى مصرف مى كند كه ولى نعمت از او خواسته .
آنان كه نسبت به نعمت ها اهل محاسبه نيستند ، نعمت را در غير محل خودش مصرف مى كنند و گناه و عصيان و تخلف و تمرّد هم غير از مصرف كردن نعمت در جاى ديگر چيزى نيست . اين كه مى گويند : قدر نعمت را بدانيد ، معنايش اينست كه نعمت را در همان جايى خرج كنيد كه خداوند فرمان داده است .
مسئله خرج كردن نعمت به جاى خودش آن قدر مهم و با عظمت است كه اكثر مردم از جاده آن منحرفند تا جايى كه خداوند در قرآن مجيد مى فرمايد :
وَقَلِيلٌ مِنْ عِبَادِىَ الشَّكُورُ  . و از بندگانم اندكى سپاس گزارند .

انسان وقتى در آيات قرآن و معارف اسلامى و اوضاع و احوال مردم جهان دقت مى كند ، به اين نتيجه مى رسد كه در ميان نعمت هايى كه خداوند به انسان عنايت فرموده ، هيچ نعمتى بالاتر و پر ارزش تر از نعمت هدايت نيست .
شما بين اهل هدايت و ضلالت از نظر اخلاق و عمل و راه و روش بسنجيد و ببينيد چه اندازه بين اين دو طايفه فرق است !
اهل ضلالت از هر حيوانى شريرتر و درنده تر و پليدترند ، اهل هدايت يك پارچه نور و فضيلت و بزرگوارى و كرامت اند . سرحلقه اهل هدايت ، انبيا و امامان عليهم السلام و اولياى حقّند و بعد از آن بزرگواران اهل ايمان در دوره تاريخ حيات ، شما اعمال و كردار و اخلاق اين انسان ها را با كسانى كه در مقابل اينان قرار داشتند ، بسنجيد و سپس قضاوت كنيد كه در ميان نعمت ها ، نعمت هدايت از چه جايگاه بلندى برخوردار است .