بحث در مسئله اعراض نَفْس از آیات خدا بود. براساس آیه 46 سوره مبارکه «یسآ» که مى فرماید :« وَمَا تَاْتِیهِم مِنْ ایَهٍ مِنْ ایَاتِ رَبِّهِمْ اِلاَّ کَانُوا عَنْهَا مُعْرِضِینَ »1.و هیچ آیه اى از آیات پروردگارشان براى آنان نمى آید مگر اینکه از آن روى مى گردانند .آیه اى از آیات ما نمى آید، مگر این که عده اى از این آیه ما اعراض مى کنند، روى برمى گردانند و از قبول آیه ما خوددارى مى کنند. گاهى آیات خدا نشانه هاى حق در عالَم هستند. براى شناخت کلى توحید براى یک انسان باانصاف یک آیه هم کافى است.البته براى کسانى که داراى مقامات عالى نفسى هستند، شناخت خدا احتیاج به آیه ندارد. آنها با یک حرکت نورى ولو در اول عمرشان، خدا را کشف مى کنند و به عبارت عارفان، به مقام شهود مى رسند. انسانى که با چشم سر مى بیند، اگر قطعه قطعه اش کنند، قلبا برایش قابل انکار نیست، براى آنها هم که از طریق قلب مى بینند، آن گونه خدا مشاهده مى شود و پرده ها کنار مى رود:« اِنَّمَا الْمُوْمِنُونَ الَّذِینَ امَنُوا بِاللّه َ وَرَسُولِهِ ثُمَّ لَمْ یَرْتَابُوا »2.مومنان فقط کسانى اند که به خدا و پیامبرش ایمان آورده اند ، آن گاه [ در حقّانیّت آنچه به آن ایمان آورده اند ]شک ننموده .این قدر این گونه افرادکه به مقام شهود و کشف رسیده اند، قیمت دارندکه خداوند متعال فرموده اند: اگر در تمام کره زمین تمام انسان ها عمدا و سهوا به من کافر شوند و فقط یک نفر از این گونه افراد باقى بماند، همان یک نفر براى من کافى است.در حدیث دیگرى از احادیث قدسیّه آمده است که مى فرماید : اگر کل خلق عالَم به من کافر شوند و فقط یک نفر مومن به من ایمان داشته باشد، من روز قیامت را حتما برپا مى کنم و از این که کل عالم را به جهنم بکشم و فقط همان یک نفر را به بهشت بفرستم، هیچ باکى ندارم، چون همان یک نفر قیمت دارد، البته قیمت همان یک نفر هم به دلیل خودِ حضرت حق است که در او تجلّى دارد والاّ اگر حق را از او بگیرند، او هم بى قیمت مى شود، هیزم خشک مى شود، فرقش با هیزم هاى دیگر این است که هیزم هاى دیگر پا ندارند، راه بروند، اما این هیزم پا دارد، راه مى رود، دهان هم دارد و مى خورَد.
