آيا دل آزردن و دل شكستن گناه دارد؟

دل آزردن و دل شكستن اگر ناحق باشد، از مصاديق ايذاء مؤمن است و ايذاء و اذيت مؤمن از گناهان بزرگ محسوب ميشود. قرآن مجيد ميفرمايد: كساني كهمردان و زنان مؤمن را ميرنجانند، در حالي كه استحقاق آن را ندارند، بار بهتان و گناه آشكاري را به دوش كشيده اند. احزاب/ آيه 58.)

رسول خدا (ص) ميفرمايد: هر كس مؤمني را به ناحق اذيت كند، مثل اين است كه ده هزار مرتبه مكه معظمه و بيت المعمور را خراب كرده و هزار فرشته مقرب را كشته باشد. مستدرك الوسائل ج 9، ص 100.
در جايي فرموده است: كسي كه مؤمني را بيازارد، گرچه به يك كلمه باشد، روز قيامت محشور ميشود، در حالي كه بين دو چشمش نوشته شده است: او از رحمت الهي محروم است و مانند كسي است كه كعبه و بيت المقدس را ويران كرده باشد و ده هزار فرشته را به قتل رسانده باشد. ارشاد القلوب، ج 1، ص 77)

از اين روايت بر ميآيد كه آزار رساندن و رنجاندن مؤمن، مانع ورود به بهشت ميشود مگر كسي كه اين گناه را مرتكب شده است، توبه نمايد و از عمل خود پشيمان گردد و يا در عالم برزخ كيفر گناه خود را ببيند. در اين صورت استحقاق ورود به بهشت را پيدا ميكند، يعني اين گناه مانند گناهان ديگر به نحوي بايد جبران شود. از روايات برميآيد كه شيعيان گناهكار اگر در دنيا موفق به توبه نشده باشند، در عالم برزخ با عذاب قبر كيفر ميبينند و پاك ميشوند و در قيامت به بهشت خواهند رفت.

با توجه به اين نكته معلوم ميشود كه بي اعتنايي در برابر اين گناه معني ندارد. وظيفه انسان در اين مورد جبران گناه است و جبران گناه به اينصورت است كه از عمل خود پشيمان باشد و استغفار نمايد و براي او دعا كند و اگر محذوري ندارد، از ايشان عذرخواهي كند و با خوبي تلافي نمايد.