توبه، انقلاب درونى

«لا شفیع انجح من التوبه»1 در میان شفاعت کنندگان بشر، چه در دنیا و چه در آخرت هیچ شفیعى براى بشر نیرومندتر، پرتوان تر و قدرتمندتر از توبه نیست. چرا؟ به علت اینکه بنا به آیات قرآن و گفتار بیداران راه خدا، توبه مهمترین عامل انقلاب است، و این انقلاب هم بنا به فرموده حضرت على علیه السلام ـ در یکى دیگر از فرمایشاتشان ـ انقلاب درون است. توبه اى که با انقلاب درون شروع نشود، توبه نیست و در روایات هم اسم آن را توبه نمى گذارند بلکه در روایات ـ آنجایى که ارتباطى با انقلاب درون نداشته باشد ـ اسم آن را مسخره کردن خدا گذاشته اند، چون در توبه، باید تمام اعضا و جوارح ، بعد از انقلاب، در تصرف درون قرار بگیرد. یعنى یک دلى بر انسان حاکم بشود که این دل بتواند چشم و گوش و زبان و دست و مال و روابط انسان را در راه خدا حفظ کند. اگر آن انقلاب حاصل نشود توبه فقط متمرکز در زبان مى شود